عجایب هفتگانه جهان جدید؛ شاهکارهای مدرن

عجایب هفتگانه جدید جهان، شاهکارهای بی نظیر معماری و مهندسی بشر هستند که نمادی از نبوغ، تاریخ غنی و فرهنگ های متنوع در سراسر میراث جهانی به شمار می روند. این بناهای شگفت انگیز، از دیوار بزرگ چین تا کولوسئوم، داستان هایی از باستان شناسی، مهندسی و گردشگری را روایت می کنند.

در طول تاریخ، بشر همواره در پی خلق آثاری بوده است که عظمت، خلاقیت و توانایی های او را به نمایش بگذارد. از اهرام مصر باستان گرفته تا سازه های شگفت انگیز دوران مدرن، هر یک از این بناها نه تنها نمادی از پیشرفت های فنی زمان خود هستند، بلکه آیینه ای از باورها، فرهنگ ها و آرزوهای مردمانشان محسوب می شوند. در سال ۲۰۰۷، با هدف تجلیل از شاهکارهای مدرن و برجسته سازی اهمیت حفظ آن ها برای نسل های آینده، پروژه ای جهانی توسط بنیاد عجایب هفتگانه و با مدیریت برنارد وبر آغاز شد. این پروژه، که بر اساس آرای عمومی از میان ۲۰۰۰۰ نامزد و سپس ۲۱ فینالیست صورت گرفت، هفت اثر دست ساز بشر را به عنوان عجایب هفتگانه جدید جهان معرفی کرد. این انتخاب، تلاشی بود برای ایجاد فهرستی جهانی که بازتاب دهنده تنوع فرهنگی و تاریخی سیاره ما باشد و الهام بخش گردشگری و شناخت متقابل فرهنگ ها شود. در ادامه به بررسی دقیق تر هر یک از این سازه های باستانی/تاریخی و اهمیت آن ها در میراث جهانی می پردازیم.

چیچن ایتزا (مکزیک)

چیچن ایتزا، یکی از مهم ترین و بزرگترین شهرهای باستانی قوم مایا در شبه جزیره یوکاتان مکزیک، نمادی از تمدن پیشرفته و دانش عمیق این قوم است. این سایت باستان شناسی وسیع، شامل مجموعه ای از سازه های سنگی با دقت و ظرافت بی نظیر است که هر یک کاربری خاص خود را داشته اند. شهر چیچن ایتزا در دوران اوج خود، مرکز سیاسی، اقتصادی و مذهبی منطقه بوده و تأثیر گسترده ای بر فرهنگ و زندگی مردمان مایا داشته است. این مکان به دلیل حفظ و نگهداری فوق العاده سازه هایش، به یکی از مقاصد اصلی گردشگری در مکزیک تبدیل شده و سالانه میلیون ها بازدیدکننده را به سوی خود جذب می کند. کاوش های باستان شناسی در این منطقه همچنان ادامه دارد و هر روز ابعاد جدیدی از دانش و هنر مایاها را آشکار می سازد.

هرم کوکولکان شاهکار معماری و نجوم مایاها

هرم کوکولکان، که به ال کاستیلو نیز شهرت دارد، قلب تپنده چیچن ایتزا و یکی از برجسته ترین نمونه های معماری مایاهاست. این هرم نه تنها یک سازه عظیم، بلکه تقویمی سنگی و دقیق است که دانش نجومی مایاها را به وضوح نشان می دهد. در زمان اعتدالین بهاری و پاییزی، سایه مار بزرگی به نام کوکولکان (خدای مار پردار) بر روی پلکان شمالی هرم ظاهر می شود که نمایانگر دقت بی نظیر مایاها در رصد حرکت خورشید و ستارگان است. این پدیده، هزاران بازدیدکننده را از سراسر جهان به این مکان جذب می کند. طراحی این هرم با ۹۱ پله در هر چهار طرف و یک پله در ورودی معبد بالایی، در مجموع ۳۶۵ پله را تشکیل می دهد که تعداد روزهای سال شمسی را نشان می دهد.

زمین بازی توپ عرصه ای برای رقابت و آیین های مذهبی

یکی دیگر از بخش های مهم چیچن ایتزا، زمین بازی توپ است که بزرگترین نمونه از نوع خود در آمریکای میانه محسوب می شود. این زمین نه تنها برای بازی های ورزشی، بلکه برای انجام آیین های مذهبی و تشریفاتی نیز به کار می رفته است. بازی توپ مایاها، که ترکیبی از ورزش و مراسم آیینی بود، اهمیت فرهنگی و اجتماعی عمیقی داشت و گاهی با قربانی کردن افراد نیز همراه می شد. دیوارهای بلند و حلقه های سنگی این زمین، گواهی بر مهارت مهندسی و طراحی مایاهاست. این زمین بازی، بینشی عمیق از زندگی روزمره و باورهای مذهبی تمدن مایا به دست می دهد و بخش جدایی ناپذیری از تاریخ این شهر است.

مجسمه مسیح نجات دهنده (برزیل)

تندیس مسیح نجات دهنده (Christ the Redeemer)، نماد شهر ریودوژانیرو و کشور برزیل، یکی از شناخته شده ترین شاهکارهای مدرن جهان است. این مجسمه عظیم که بر فراز کوه کورکووادو قرار گرفته، با بازوان گشوده خود، نه تنها شهر را در آغوش گرفته، بلکه به نمادی از صلح و خوش آمدگویی تبدیل شده است. چشم انداز پانورامیک شهر از پای این مجسمه، بی نظیر است و آن را به یکی از پربازدیدترین جاذبه های گردشگری در برزیل تبدیل کرده است. ساخت این تندیس، یک پروژه مهندسی و معماری جاه طلبانه بود که با چالش های فراوانی همراه بود، اما نتیجه نهایی، اثری جاودانه را به میراث جهانی اضافه کرد.

تندیس مسیح نجات دهنده، با عظمت و موقعیت بی نظیر خود، نه تنها نمادی از ایمان مذهبی است، بلکه بیانگر روحیه مهمان نوازی و فرهنگ غنی مردم برزیل محسوب می شود.

تاریخچه ساخت و طراحی

ایده ساخت تندیس مسیح نجات دهنده در اواخر قرن نوزدهم مطرح شد، اما اجرای آن به اوایل قرن بیستم موکول گردید. ساخت و طراحی این مجسمه، که به ارتفاع ۳۰ متر و بازوانی به طول ۲۸ متر می رسد، از سال ۱۹۲۲ آغاز و در سال ۱۹۳۱ به پایان رسید. طراحی اصلی توسط هنرمند برزیلی، کارلوس اسوالد، انجام شد و سپس مجسمه ساز فرانسوی، پل لاندوفسکی، جزئیات چهره و دستان مسیح را تکمیل کرد. این پروژه با کمک های مالی عمومی و مشارکت گسترده مردم برزیل به ثمر نشست. استفاده از بتن مسلح و سنگ صابون در ساخت این تندیس، نشان دهنده نوآوری های مهندسی آن دوران است که پایداری و دوام آن را در برابر عوامل طبیعی تضمین کرده است.

نمادی از ایمان و امید

فراتر از یک جاذبه گردشگری، تندیس مسیح نجات دهنده، نمادی قدرتمند از ایمان، امید و صلح برای مردم برزیل و کاتولیک های سراسر جهان است. موقعیت آن بر فراز کوه، گویی مسیح در حال نظاره بر شهر و مردمانش است. این مجسمه به محلی برای زیارت و تأمل تبدیل شده و هر ساله هزاران نفر برای دعا و ادای احترام به آنجا می روند. حضور این تندیس در لیست عجایب هفتگانه جدید جهان، بیش از هر چیز، به دلیل اهمیت فرهنگی، مذهبی و نمادین آن است که فراتر از ابعاد فیزیکی اش، تأثیری عمیق بر روح و روان بازدیدکنندگان و مردم برزیل می گذارد. این سازه، یکی از برجسته ترین شاهکارهای مدرن در عرصه هنر و ایمان است.

کولوسئوم (ایتالیا)

کولوسئوم، آمفی تئاتر عظیم روم باستان در شهر رم ایتالیا، یکی از باشکوه ترین و شناخته شده ترین سازه های باستانی/تاریخی جهان است. این بنا که نمادی از قدرت و عظمت امپراتوری روم به شمار می رود، گواه بر مهارت بی نظیر رومیان در معماری و مهندسی است. کولوسئوم میزبان نبردهای گلادیاتورها، نمایش های عمومی، شکار حیوانات و بازسازی نبردهای دریایی بوده و می توانست تا ۸۰ هزار تماشاگر را در خود جای دهد. با وجود آسیب هایی که در طول قرون متمادی، از جمله زلزله و غارت، به آن وارد شده، هنوز هم با صلابت خود، بازدیدکنندگان را به شگفتی وا می دارد و هر ساله میلیون ها گردشگر را از سراسر جهان به ایتالیا جذب می کند.

تاریخچه ساخت و طراحی

ساخت کولوسئوم در سال ۷۰ پس از میلاد توسط امپراتور وسپاسیان آغاز شد و در سال ۸۰ پس از میلاد توسط پسرش، تیتوس، به پایان رسید. این بنا بر روی دریاچه ای که بخشی از کاخ نرون بود، ساخته شد که خود یک شاهکار مهندسی محسوب می شود. طراحی بیضی شکل آن، امکان دید مناسب برای همه تماشاگران را فراهم می کرد. کولوسئوم اولین آمفی تئاتر دائمی در رم بود و با استفاده از بتن، سنگ تراورتن و آجر ساخته شد. سیستم پیچیده راهروها، پلکان و ورودی ها امکان ورود و خروج سریع جمعیت انبوه را فراهم می کرد. این سازه نمادی از توانایی های مهندسی رومیان در ساخت بناهای عظیم و کارآمد است که هنوز هم پس از قرن ها، الهام بخش معماران و مهندسان است.

معماری و ساختار

معماری کولوسئوم نمونه ای برجسته از معماری رومی است که از سه طبقه طاق های پی درپی با ستون های دوریک، ایونیک و قرنتی تشکیل شده است. یک طبقه چهارم نیز بعدها به آن اضافه شد. این سازه دارای سیستمی از زیرزمین ها و تونل های زیرزمینی بود که برای نگهداری حیوانات وحشی، گلادیاتورها و تجهیزات صحنه استفاده می شد. همچنین، یک سایبان بزرگ (ولاریوم) وجود داشت که می توانست برای محافظت از تماشاگران در برابر آفتاب و باران باز و بسته شود. این ساختار پیچیده، کولوسئوم را به یکی از پیشرفته ترین سازه های باستانی/تاریخی زمان خود تبدیل کرده است. این بنا نه تنها یک سازه معماری، بلکه یک پدیده اجتماعی و فرهنگی نیز بود که نقش مهمی در زندگی عمومی روم باستان ایفا می کرد.

دیوار بزرگ چین (چین)

دیوار بزرگ چین، یکی از عظیم ترین پروژه های مهندسی در تاریخ بشر و نمادی بی بدیل از پشتکار و اراده انسان است. این سازه باستانی که هزاران کیلومتر در سراسر شمال چین امتداد دارد، نه تنها یک دیوار دفاعی بوده، بلکه به عنوان یک مسیر تجاری و ارتباطی نیز عمل می کرده است. بخش های مختلف این دیوار در طول قرون متمادی توسط سلسله های مختلفی ساخته و بازسازی شده اند. این سازه عظیم، از زمان های دور، الهام بخش افسانه ها و داستان های بی شماری بوده و به یکی از بزرگترین جاذبه های گردشگری در چین تبدیل شده است. دیوار بزرگ چین، به دلیل مقیاس بی نظیر و اهمیت تاریخی اش، جایگاهی ویژه در فهرست عجایب هفتگانه جدید جهان دارد.

تاریخچه ساخت و گسترش

ساخت دیوار بزرگ چین به قرن هفتم پیش از میلاد بازمی گردد، زمانی که ایالت های مختلف برای محافظت از خود در برابر حملات عشایر شمالی، دیوارهایی را بنا کردند. اما گسترش و اتصال این دیوارها به شکل امروزی، عمدتاً در دوران امپراتوری چین، به ویژه در زمان سلسله کین (Qin) و مینگ (Ming) صورت گرفت. امپراتور چین شی هوانگ، اولین امپراتور چین، دستور داد تا بخش های موجود به هم متصل شده و یک دیوار واحد تشکیل دهند. بعدها، سلسله مینگ برای مقابله با مغول ها، بیشترین بخش های کنونی دیوار را ساخت و آن را با برج های نگهبانی و استحکامات تقویت کرد. این پروژه عظیم، نیازمند نیروی کار بی شمار و منابع فراوان بود و نمادی از قدرت مرکزی حکومت در چین است.

معماری و ساختار

معماری دیوار بزرگ چین بسته به منطقه و دوره ساخت، متفاوت است، اما به طور کلی شامل دیوارهای سنگی و آجری، برج های نگهبانی، قلعه ها و پادگان ها می شود. عرض دیوار به گونه ای بود که امکان حرکت سربازان و حمل و نقل تدارکات را فراهم می کرد. برخی بخش ها دارای شیب های تند و پله های بلند هستند که نشان دهنده چالش های مهندسی در ساخت آن در مناطق کوهستانی است. استفاده از مواد محلی مانند خاک فشرده، سنگ و آجر، از ویژگی های ساختار آن است. این دیوار نه تنها یک سازه دفاعی، بلکه یک سیستم ارتباطی نیز بود که از طریق سیگنال های دود و آتش، اطلاعات را به سرعت منتقل می کرد. دیوار بزرگ چین به عنوان یک میراث جهانی، نه تنها به دلیل ابعاد فیزیکی اش، بلکه به دلیل نقش تاریخی و فرهنگی اش در چین از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

ماچو پیچو (پرو)

ماچو پیچو، شهر گمشده اینکاها، در ارتفاعات کوه های آند در پرو، یکی از شگفت انگیزترین و اسرارآمیزترین سازه های باستانی/تاریخی جهان است. این شهر باستانی که در قرن پانزدهم ساخته شد و بعدها به دلایل نامعلوم متروک گشت، تا سال ۱۹۱۱ از دید جهان پنهان مانده بود. موقعیت منحصربه فرد آن در میان ابرها و مناظر طبیعی خیره کننده، تجربه ای بی نظیر را برای گردشگران فراهم می کند. ماچو پیچو نه تنها یک شاهکار معماری و مهندسی است، بلکه پنجره ای به سوی تمدن پیچیده اینکاها و دانش آن ها در هماهنگی با طبیعت است. این سایت به عنوان یک میراث جهانی یونسکو، تحت حفاظت شدید قرار دارد تا عظمت آن برای نسل های آینده حفظ شود.

ماچو پیچو با سازه های سنگی دقیق و موقعیت اسرارآمیز خود در قلب آند، نمادی از نبوغ تمدن اینکا و هماهنگی بی نظیر انسان با طبیعت است.

تاریخچه و معماری

ماچو پیچو در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی، در اوج قدرت امپراتوری اینکا، ساخته شد. هدف اصلی از ساخت آن هنوز مورد بحث است؛ برخی معتقدند یک استراحتگاه سلطنتی، برخی دیگر یک مرکز مذهبی یا یک قلعه دفاعی بوده است. معماری اینکاها در ماچو پیچو، نمونه ای بی نظیر از تکنیک های ساخت و ساز بدون ملات است که در آن سنگ ها به قدری دقیق برش خورده و در کنار هم قرار گرفته اند که حتی یک برگ کاغذ هم بین آن ها جای نمی گیرد. این تکنیک، مقاومت سازه ها را در برابر زلزله تضمین می کرد. تراس های کشاورزی، معابد، خانه ها و سیستم های آبیاری پیچیده، همه نشان دهنده دانش پیشرفته اینکاها در مهندسی و باستان شناسی هستند. کاوش های باستان شناسی در این مکان همچنان ادامه دارد تا رازهای بیشتری از این شهر گمشده را فاش کند.

موقعیت منحصربه فرد

یکی از برجسته ترین ویژگی های ماچو پیچو، موقعیت جغرافیایی آن است. این شهر در یک خط الرأس کوهستانی باریک، بین دو قله بلند و بر فراز دره اوروبامبا قرار گرفته است. دسترسی به آن در گذشته بسیار دشوار بود و همین امر به حفظ آن از گزند فاتحان اسپانیایی کمک کرد. مناظر اطراف، شامل کوه های سر به فلک کشیده، جنگل های ابری و رودخانه، زیبایی این مکان را دوچندان می کند. این موقعیت، نه تنها از نظر دفاعی استراتژیک بود، بلکه به اینکاها اجازه می داد تا با طبیعت اطراف خود در تعامل باشند و از منابع آن بهره ببرند. بازدید از ماچو پیچو، نه تنها یک تجربه گردشگری، بلکه سفری به اعماق تاریخ و تمدنی است که با طبیعت خود در هم آمیخته بود.

پترا (اردن)

پترا، شهر سنگی و باستانی در کشور اردن، یکی از پررمزورازترین و خیره کننده ترین سازه های باستانی/تاریخی جهان است. این شهر که توسط نبطی ها، قومی عرب باستان، در حدود قرن چهارم پیش از میلاد بنا نهاده شد، به دلیل معماری صخره ای بی نظیر و سیستم پیچیده آبیاری خود شهرت دارد. پترا نه تنها یک شهر تجاری مهم در مسیرهای کاروانی بود، بلکه یک مرکز مذهبی و فرهنگی نیز محسوب می شد. ورود به شهر از طریق یک تنگه باریک و باشکوه به نام سیق (Siq) صورت می گیرد که خود تجربه ای فراموش نشدنی است. این شهر باستانی، به دلیل حفظ و نگهداری فوق العاده و زیبایی های منحصر به فردش، به یکی از مقاصد اصلی گردشگری در خاورمیانه تبدیل شده و به عنوان یک میراث جهانی یونسکو شناخته می شود.

تاریخچه و عظمت شهر سنگی

پترا در اوج شکوفایی خود، پایتخت پادشاهی نبطی ها بود و به دلیل موقعیت استراتژیک خود در مسیرهای تجاری میان شرق و غرب، به ثروت و قدرت زیادی دست یافت. نبطی ها در مهندسی آب و ساخت سدها و کانال های آبیاری در محیط خشک بیابانی، مهارت بی نظیری داشتند. این شهر در حدود سال ۱۰۶ پس از میلاد به تصرف رومیان درآمد و در قرن چهارم میلادی بر اثر زلزله های متعدد آسیب دید و به تدریج متروک شد. قرن ها بعد، در سال ۱۸۱۲ توسط یک کاشف سوئیسی دوباره کشف و به جهانیان معرفی شد. باستان شناسی در پترا، اطلاعات ارزشمندی را درباره زندگی و فرهنگ نبطی ها فاش کرده است و همچنان ادامه دارد تا زوایای پنهان این شهر را روشن کند.

معماری صخره ای و اهمیت تجاری

برجسته ترین ویژگی پترا، معماری منحصر به فرد آن است که مستقیماً در دیواره های سنگی صورتی رنگ کوهستان حک شده است. مشهورترین سازه، خزانه (Al-Khazneh) است که یک نمای باشکوه حکاکی شده از یک معبد یا مقبره است. علاوه بر آن، صدها سازه دیگر از جمله مقبره ها، معابد، خانه ها، آمفی تئاتر و یک صومعه نیز در صخره ها کنده کاری شده اند. این مهارت در حکاکی سنگ، نشان دهنده دانش فنی و هنری بالای نبطی هاست. پترا همچنین به دلیل نقش حیاتی خود در تجارت ادویه، بخور و دیگر کالاهای گران بها، به عنوان یک گره اصلی در شبکه تجاری باستانی، از اهمیت تاریخی فراوانی برخوردار است. این شهر، یک نمونه برجسته از سازه های باستانی/تاریخی است که هماهنگی انسان با محیط طبیعی را به نمایش می گذارد.

تاج محل (هند)

تاج محل، آرامگاه باشکوه مرمرین در شهر آگرا، هند، یکی از زیباترین و شناخته شده ترین شاهکارهای مدرن معماری جهان است. این بنا که نمادی از عشق ابدی و هنر معماری هندی-اسلامی است، توسط امپراتور شاه جهان از سلسله گورکانیان، به یاد همسر محبوبش ممتاز محل، ساخته شد. تاج محل نه تنها یک بنای یادبود، بلکه یک مجموعه کامل شامل مسجد، مهمان خانه و باغ های وسیع است. تقارن بی نظیر، جزئیات ظریف و استفاده از مرمر سفید درخشان، آن را به یکی از پربازدیدترین جاذبه های گردشگری در هند تبدیل کرده است. این بنا به عنوان یک میراث جهانی یونسکو، یکی از مهم ترین نمادهای تاریخ و فرهنگ غنی هند محسوب می شود.

داستان عشق و معماری بی نظیر

ساخت تاج محل در سال ۱۶۳۲ آغاز شد و حدود ۲۲ سال به طول انجامید. بیش از ۲۰ هزار کارگر و صنعتگر از سراسر آسیا در ساخت آن مشارکت داشتند. داستان عشق شاه جهان به ممتاز محل، الهام بخش اصلی این پروژه عظیم بود و تاج محل را به یکی از مشهورترین بناهای یادبود عشق در جهان تبدیل کرده است. معماری آن ترکیبی از سبک های هندی، ایرانی و اسلامی است که با استفاده از مرمر سفید و سنگ های قیمتی برای تزئینات، به اوج زیبایی رسیده است. گنبدهای پیازی شکل، مناره های بلند و حکاکی های ظریف، همگی نشان دهنده دقت و هنر بی نظیر معماران و صنعتگران آن دوران هستند. این بنا نه تنها یک دستاورد مهندسی، بلکه یک اثر هنری است که احساسات عمیق انسانی را به تصویر می کشد.

نمادی از فرهنگ و هنر هندی-اسلامی

تاج محل فراتر از یک آرامگاه، نمادی برجسته از فرهنگ و هنر غنی هندی-اسلامی است که در دوران امپراتوری گورکانیان به اوج خود رسید. باغ های چهارگانه آن که به سبک پردیس (بهشت) اسلامی طراحی شده اند، نمادی از بهشت بر روی زمین هستند. بازتاب بنا در حوض های آب، زیبایی آن را دوچندان می کند. کتیبه های قرآنی که با خطاطی زیبا بر روی دیوارهای مرمرین حک شده اند، به این بنا ابعاد معنوی عمیقی می بخشند. تاج محل به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان، نه تنها به دلیل عظمت معماری و مهندسی اش، بلکه به دلیل پیام فرهنگی و هنری اش که ترکیبی از زیبایی، عشق و معنویت است، مورد تحسین قرار گرفته است. این سازه، یکی از مهم ترین شاهکارهای مدرن در عرصه هنر اسلامی و جهانی است.

سوالات متداول

عجایب هفتگانه جدید جهان چگونه انتخاب شدند؟

عجایب هفتگانه جدید جهان از طریق یک نظرسنجی جهانی و با رأی گیری عمومی انتخاب شدند. این پروژه توسط بنیاد عجایب هفتگانه و با مدیریت برنارد وبر آغاز شد. در ابتدا، فهرستی بلندبالا از کاندیداها تهیه شد و سپس از میان آنها، ۲۱ فینالیست انتخاب گردیدند. در نهایت، میلیون ها نفر از سراسر جهان با رأی خود، هفت بنای برگزیده را مشخص کردند.

چه تفاوتی بین عجایب هفتگانه باستانی و جدید جهان وجود دارد؟

عجایب هفتگانه باستانی جهان، فهرستی از سازه های برجسته دوران باستان بودند که عمدتاً در منطقه مدیترانه و خاورمیانه قرار داشتند و تنها هرم بزرگ جیزه از آن ها باقی مانده است. در مقابل، عجایب هفتگانه جدید جهان، لیستی از شاهکارهای مدرن یا سازه های باستانی/تاریخی هستند که از طریق یک نظرسنجی جهانی در قرن ۲۱ انتخاب شدند و از نقاط مختلف دنیا گردآوری شده اند.

آیا اهرام مصر جزو عجایب هفتگانه جدید جهان هستند؟

خیر، اهرام مصر (به طور خاص هرم بزرگ جیزه) جزو عجایب هفتگانه باستانی جهان هستند و تنها بازمانده از آن لیست محسوب می شوند. اگرچه اهرام جیزه در لیست ۲۱ فینالیست عجایب هفتگانه جدید جهان قرار داشتند، اما به دلیل جایگاه بی بدیلشان به عنوان تنها بازمانده از لیست باستانی، به طور افتخاری از رقابت نهایی کنار گذاشته شدند و نیازی به رأی گیری برای آن ها نبود.

هدف از پروژه عجایب هفتگانه جدید جهان چه بود؟

هدف اصلی از پروژه عجایب هفتگانه جدید جهان، ایجاد یک لیست جهانی بود که بازتاب دهنده تنوع فرهنگی و تاریخی سیاره ما باشد و الهام بخش گردشگری، شناخت متقابل فرهنگ ها و حفظ این شاهکارهای مدرن برای نسل های آینده شود. این پروژه همچنین به دنبال افزایش آگاهی عمومی درباره ارزش میراث جهانی و اهمیت حفاظت از آن بود.