خلاصه کتاب نخستین دموکراسی: چالش اندیشه ای از دوران باستان ( نویسنده پال وودراف )

اگر دنبال یک سفر جذاب به دل دموکراسی آتن باستان و ارتباطش با دنیای امروز هستید، خلاصه کتاب «نخستین دموکراسی: چالش اندیشه ای از دوران باستان» نوشته پال وودراف، فیلسوف و کلاسیک دان برجسته، دقیقاً همان چیزی است که نیاز دارید. این کتاب نه فقط یک تاریخ نگاری ساده، بلکه یک درس نامه عمیق برای چالش های دموکراسی مدرن ماست و درک تازه ای از ریشه های این مفهوم بهتون می ده.

مقدمه: سفری به ریشه های دموکراسی

تا حالا شده به این فکر کنید که اصلاً دموکراسی از کجا آمده و اون اوایل چه شکلی بوده؟ اگه جوابتون مثبته، پس درست اومدید! کتاب نخستین دموکراسی: چالش اندیشه ای از دوران باستان اثر پال وودراف، یه جورایی همون ماشين زمانه که شما رو می بره به آتن باستان، همون جایی که برای اولین بار ایده های دموکراسی جوونه زد. وودراف، که خودش یه استاد تمام و کمال تو زمینه ادبیات کلاسیک و فلسفه است، با یه نگاه تازه و کلی نکته جالب، به ما نشون می ده که دموکراسی آتن فقط یه ماجرای تاریخی نیست؛ بلکه یه جور الگوی نابه که می تونه خیلی از گره های دموکراسی های امروزی رو باز کنه.

این کتاب از اون دسته است که فقط نمی خواد یه سری اطلاعات تاریخی خشک و خالی بده. نه! وودراف با یه ذهن کنجکاو، می ره سراغ اصل و اساس دموکراسی، می گرده ببینه چطور شروع شد، چه چالش هایی داشت و چه مفاهیمی تو دلش پنهان بود که هنوز هم می تونن برامون راهگشا باشن. اون معتقده که ما باید از تاریخ یاد بگیریم، مخصوصاً از اشتباهات گذشته، تا دموکراسی های امروز ما از هم نپاشن.

تو این مقاله، می خوام یه خلاصه کامل و تحلیلی از این کتاب رو براتون بگم. جوری که اگه وقت ندارید کل کتاب رو بخونید، با همین مقاله، همه چیز دستتون بیاد و یه درک عمیق و کاربردی از ایده اصلی پال وودراف و حرف هایش تو این کتاب پیدا کنید. پس بیایید با هم بریم به دل این سفر هیجان انگیز به ریشه های دموکراسی و ببینیم این «چالش اندیشه ای از دوران باستان» چی برای گفتن داره.

پال وودراف: فیلسوف و کاشف دموکراسی باستان

قبل از اینکه خیلی بریم تو جزئیات کتاب، بیایید یه کم هم با خود نویسنده آشنا بشیم. پال وودراف، کیه و چرا حرفاش اینقدر مهمه؟ وودراف یه فیلسوف و کلاسیک دان آمریکاییه. یعنی چی؟ یعنی هم تو دنیای فلسفه چرخی زده و هم تو ادبیات و تاریخ یونان و روم باستان حسابی غرق شده. این ترکیب، بهش یه دید خاص و منحصربه فرد داده که کمتر کسی داره. اون تو دانشگاه پرینستون ادبیات کلاسیک خونده و بعدش رفت سراغ فلسفه و الان هم سال هاست که تو دانشگاه آستین تگزاس تدریس می کنه.

تخصص وودراف فقط به خوندن کتاب های قدیمی خلاصه نمی شه. اون با یه رویکرد میان رشته ای به دموکراسی نگاه می کنه. یعنی چی؟ یعنی وقتی داره راجع به دموکراسی حرف می زنه، فقط به جنبه های سیاسی یا تاریخی اش نمی پردازه. نه! اون حتی می ره سراغ ادبیات، تئاتر و فرهنگ اون دوره تا ببینه دموکراسی چطور تو رگ و ریشه های جامعه آتن تنیده شده بود. این نگاه جامع وودراف باعث شده کتاب هاش، مخصوصاً همین «نخستین دموکراسی»، نه فقط برای مورخ ها و فیلسوف ها، که برای هر کسی که به سرنوشت جوامع علاقه منده، حسابی خواندنی باشه.

راستی، وودراف فقط همین یک کتاب رو نداره. اگه اسمش رو سرچ کنید، می بینید که کتاب های دیگه ای هم نوشته، مثلاً در مورد «سوفوکلس و فلسفه» که نشون می ده چقدر به ادبیات و هنر کلاسیک علاقه داره. همین پیشینه و علاقه مندی ها باعث شده که وقتی «نخستین دموکراسی» رو می خونید، حس کنید با یه آدم حسابي طرفید که هر کلمه رو با کلی فکر و تحقیق نوشته.

ایده محوری کتاب: دموکراسی آتن به مثابه یک آرمان چالش برانگیز

خب، می رسیم به اصل مطلب: پال وودراف تو این کتاب دقیقاً چی می خواد به ما بگه؟ ایده اصلی «نخستین دموکراسی» اینه که دموکراسی آتن، فقط یه اتفاق تو گذشته نیست؛ بلکه یه «چالش اندیشه ای» برای امروز ماست. شاید بپرسید چالش از چه نظر؟ وودراف معتقده که ما دموکراسی آتن رو خیلی ساده گرفتیم یا اصلاً درست نفهمیدیم. ما دموکراسی های امروزیمون رو، مخصوصاً اون هایی که مثل آمریکان، بر پایه «حقوق بشر» بنا کردیم. اما یونانی ها اصلاً با این مفهوم حقوق بشر که ما می شناسیم، آشنا نبودن. پس دموکراسی اون ها چطور کار می کرد و چرا پایدار بود؟

وودراف می گه دموکراسی آتن، با اینکه بی عیب و نقص نبود (مثلاً زنان و بردگان حق رای نداشتن)، اما یه سری مفاهیم و ارزش های اساسی تو دلش داشت که به نظر اون، حتی از حقوق بشر هم مهم ترن. مفاهیمی مثل آزادی، قانون مداری، برابری طبیعی، آموزش و پرورش همگانی (که بهش می گفتن پایدیا) و خرد شهروندی. این ها ستون های اصلی دموکراسی آتن بودن.

یه نکته جالب دیگه که وودراف بهش اشاره می کنه، تفاوت دموکراسی آتن با جمهوری رومه. جمهوری رم آخرش به خاطر جنگ های داخلی بین پولدارها و فقیرها از بین رفت. اما آتن تونست جلوی این جنگ های طبقاتی رو بگیره و فقط وقتی دموکراسیش از بین رفت که ارتش اسکندر مقدونی حمله کرد و رهبراش رو دستگیر و اعدام کرد. این نشون می ده که دموکراسی آتن یه جوری تونسته بود یه تعادل بین گروه های مختلف جامعه ایجاد کنه که رم از پسش برنیومد.

خلاصه، ایده وودراف اینه که ما با نگاه کردن به دموکراسی آتن، می تونیم بفهمیم دموکراسی واقعی چیه و با «بدل هاش» قاطیش نکنیم. اون می خواد ما رو به این چالش بکشه که آیا دموکراسی های امروز ما، مخصوصاً آمریکا، واقعاً پرچمدار دموکراسی هستن یا نه؟ چون به نظر وودراف، اگه مفاهیم اصلی دموکراسی آتن رو از دموکراسی های مدرن بگیریم، چیزی از دموکراسی واقعی نمی مونه.

گشت و گذاری در فصول کتاب: باز کردن گره های دموکراسی

حالا که یه دید کلی از کتاب و ایده اصلیش پیدا کردیم، وقتشه که یه گشتی تو فصول مختلف کتاب بزنیم و ببینیم وودراف تو هر بخش چه گره ای از دموکراسی رو باز می کنه. کتاب ده فصل داره که هر کدومش روی یکی از جنبه های مهم دموکراسی آتن زوم می کنه و درس هایی برای ما داره.

فصل اول: دموکراسی و بدل هایش

وودراف تو این فصل می خواد بهمون نشون بده که دموکراسی واقعی چیه و چی نیست. خیلی ها دموکراسی رو با «حکومت توده بی سروپا» یا «استبداد اکثریت» اشتباه می گیرن. اما وودراف می گه این ها فقط بدل های دموکراسی واقعی ان که آزادی رو از بین می برن. اون می گه دموکراسی اگه قراره پایدار بمونه، باید مرزهاش مشخص باشه و از این مرزها عبور نکنه. وگرنه برنده سرمست میشه و بازنده خشمگین و جامعه به تفرقه میفته. وودراف اینجا از یه داستان قدیمی برای شفاف سازی این مفهوم استفاده می کنه:

«یادم هست بچگی ها داستان کشاورزی عامی را برایم می گفتند که پسرانش را به چهارگوشۀ مزرعۀ پدری شان می بُرده و در هر چهار گوشۀ آن، آن ها را کتک می زده تا هرگز یادشان نرود عرصۀ مزرعه شان چقدر و مرزش تا کجاست. تاریخ، البته اگر به آن توجه کنیم، همۀ ما را به چهارگوشۀ مرزهای دموکراسی می برد و کتک می زند. در تاریخ می توان خشم حاصل از تخلف را حس کرد، می توان ترس و غضب فزاینده ای را حس کرد که از تخلفی به تخلف دیگر می انجامد. متوجه می شویم که چرا شناخت حدود دموکراسی ضروری است و چرا، اگر از دستمان برآید، نباید این مرزها را درنوردیم.»

این جمله نشون می ده که وودراف چقدر رو فهمیدن حدود دموکراسی تأکید داره.

فصل دوم: پیدایش و افول دموکراسی

تو این فصل، وودراف می ره سراغ تاریخ پیدایش دموکراسی تو آتن و توضیح می ده که چطور این سیستم شکل گرفت و چه عواملی به پایداریش کمک کرد. اون همچنین بررسی می کنه که چرا دموکراسی آتن سرانجام از بین رفت و چه درس هایی می تونیم از افولش برای دموکراسی های امروز بگیریم.

فصل سوم: دوری جستن از استبداد (و از مستبد بودن)

یکی از بزرگترین نگرانی های هر دموکراسی، خطر ظهور یک حاکم مستبده. وودراف تو این فصل توضیح می ده که آتنی ها چه سازوکارهایی برای جلوگیری از این اتفاق داشتن. اون همچنین به ما هشدار می ده که چطور تو دموکراسی های مدرن هم ممکنه این خطر وجود داشته باشه، حتی اگه با لباس دموکراسی خودش رو نشون بده.

فصل چهارم: همسازی (Homonoia/Concord)

همسازی یکی از مفاهیم کلیدی و شاید پیچیده کتابه. وودراف اینجا به ما می گه که همسازی یعنی چی؟ یعنی جامعه باید با هم یکصدا بشه؟ نه! وودراف توضیح می ده که همسازی به معنی «یکسان سازی» نیست، بلکه به معنی «پذیرش تفاوت ها» برای رسیدن به یه انسجام کلی تو جامعه ست. این یعنی بتونیم با وجود اختلاف نظرها و تفاوت های فکری، باز هم با هم کار کنیم و برای یه هدف مشترک تلاش کنیم. این مفهوم واقعاً برای جوامع پر از تفاوت های امروزی ما خیلی مهمه. همونطور که می گه:

«همسازی به معنی همسانی نیست. فرهنگ همساز نمی تواند کسی را مجبور به سازش کند اجبار انزجار می آفریند و انزجار یعنی تفرقه. اگر تفاوت ها را در میان شهروندانمان نپذیریم، اگر تلاش کنیم تفاوت ها را با خشونت یا حتی با قانون از میان برداریم، بذر جنگ داخلی را می کاریم. هیچ حکومتی نمی تواند همسازی مبتنی بر تک آوایی را بر مردمش تحمیل کند.»

فصل پنجم: قانون مداری (Nomos – Lawfulness)

نقش قانون تو دموکراسی آتن از نون شب هم واجب تر بود. وودراف می گه قانون مداری و حاکمیت قانون، پایه و اساس دموکراسی آتن بود. حتی اکثریت هم باید به قانون احترام می گذاشتن. این فصل به ما یادآوری می کنه که اگه قانون مداری نباشه، دموکراسی به استبداد اکثریت تبدیل می شه.

فصل ششم: برابری طبیعی (Natural Equality)

برابری تو آتن باستان با مفهوم مدرن حقوق بشر فرق داشت. وودراف توضیح می ده که منظور از برابری تو آتن، برابری تو مشارکت، برابری تو بیان نظر و برابری تو دسترسی به فرصت ها بود. این یعنی هر شهروندی (البته فقط شهروندان مرد و آزاد) می تونست تو تصمیم گیری های عمومی نقش داشته باشه و حرفش رو بزنه. این نگاه به برابری، با برابری ای که ما امروزه ازش حرف می زنیم، یه فرق هایی داره که وودراف بهشون اشاره می کنه.

فصل هفتم: خرد شهروند (Citizen Wisdom)

یکی دیگه از ستون های دموکراسی آتن، «خرد شهروندی» بود. یعنی شهروندان باید آگاه باشن و با فکر و عقل تصمیم بگیرن. وودراف می گه بحث و گفتگوی عمومی و استدلال منطقی تو آتن خیلی مهم بود. اگه شهروندان خرد و آگاهی نداشته باشن، چطور می تونن تصمیم های درستی برای جامعه بگیرن؟

فصل هشتم: یافتن راهکار در نبود داده های روشن

آتنی ها چطور با شرایطی که اطلاعات کامل نداشتن یا با پیچیدگی ها روبرو می شدن، تصمیم می گرفتن؟ این فصل به ما نشون می ده که اون ها چطور با عدم قطعیت کنار میومدن و راهکار پیدا می کردن. این موضوع می تونه درس های مهمی برای مدیران بحران و تصمیم گیرنده های امروز ما داشته باشه.

فصل نهم: آموزش و پرورش (Paideia – Education)

پایدیا یه مفهوم خیلی مهم تو یونان باستان بود که به معنی «آموزش و پرورش جامع» برای تربیت یه شهروند دموکراتیک بود. وودراف تأکید می کنه که دموکراسی واقعی بدون سرمایه گذاری رو آموزش و تربیت شهروندان، نمی تونه پایدار بمونه. یعنی دولت باید به فکر رشد فکری و آگاهی مردمش باشه تا بتونن شهروندان مسئولیت پذیر و با خرد باشن.

فصل دهم: پسین گفتار (Epilogue)

تو فصل آخر، وودراف یه جمع بندی کلی از حرفاش می کنه و دوباره تأکید می کنه که ما به عنوان جوامع مدرن، مسئول حفظ و پاسداری از آرمان های واقعی دموکراسی هستیم. اون به ما یادآوری می کنه که دموکراسی یه موجود زنده است که نیاز به مراقبت و تلاش مداوم داره و اگه حواسمون نباشه، ممکنه بدل هاش جاش رو بگیرن.

مقایسه دموکراسی باستان و مدرن: نقاط تقاطع و افتراق

یکی از جذاب ترین بخش های کتاب «نخستین دموکراسی»، مقایسه ایه که پال وودراف بین دموکراسی آتن باستان و دموکراسی های مدرن، مخصوصاً دموکراسی آمریکایی، انجام می ده. این مقایسه حسابی ذهن آدم رو درگیر می کنه و باعث می شه به خیلی از بدیهیات امروزمون شک کنیم.

وودراف خیلی صریح میاد و یه سری انتقادها به دموکراسی های امروزی مطرح می کنه. مهم ترین نقدش اینه که ما دموکراسی رو بر پایه «حقوق بشر» بنا کردیم، در حالی که آتنی ها اصلاً با این مفهوم آشنا نبودن. خب، پس چرا دموکراسی اون ها اینقدر پایدار بود؟ وودراف می گه اون ها به جای حقوق بشر، روی مفاهیم دیگه ای تأکید داشتن که به نظر اون، مهم ترن. مثلاً:

• آزادی: نه فقط آزادی از زندان، بلکه آزادی بیان و مشارکت تو امور جامعه.
• قانون مداری: همه، حتی اکثریت، باید تابع قانون باشن.
• همسازی (Homonoia): پذیرش تفاوت ها برای رسیدن به انسجام اجتماعی، نه یکسان سازی اجباری.
• آموزش و پرورش (Paideia): تربیت شهروندان آگاه و با خرد.
• خرد شهروندی: اهمیت تصمیم گیری های عمومی بر پایه آگاهی و استدلال، نه احساسات و هیجان.

این ها همون عناصری هستن که وودراف معتقده دموکراسی های امروز ما می تونن از آتن الگو بگیرن. اگه ما این ها رو نادیده بگیریم، حتی با وجود حقوق بشر، دموکراسیمون ممکنه یه دموکراسی واقعی نباشه، بلکه یه «بدل» باشه.

البته، وودراف آدم واقع بینیه و نقاط ضعف دموکراسی آتن رو هم پنهان نمی کنه. مثلاً:

نقطه ضعف دموکراسی آتن	رویکرد وودراف
عدم شمولیت زنان: زنان حق مشارکت سیاسی نداشتند.	وودراف این محدودیت ها را می پذیرد اما تأکید می کند که تمرکز او بر اصول و مفاهیم بنیادین دموکراسی است که ورای این محدودیت ها عمل می کنند.
وجود بردگان: بخش زیادی از جمعیت آتن برده بودند و هیچ حق و حقوقی نداشتند.	این موضوع یکی از بزرگترین چالش های اخلاقی دموکراسی آتن است. وودراف به آن اشاره می کند اما تأکید دارد که این ضعف، درس هایی که می توان از دموکراسی آتن گرفت را از بین نمی برد.
عدم شمولیت بیگانگان (Metics): کسانی که در آتن زندگی می کردند اما شهروند نبودند، حقوق سیاسی نداشتند.	همانند موارد بالا، این محدودیت ها نیز از دید وودراف تاریخی هستند اما ماهیت چالش برانگیز ایده های دموکراتیک را لکه دار نمی کنند.

وودراف نمی خواد بگه دموکراسی آتن بی عیب و نقص بود، بلکه می خواد بگه با وجود همه این محدودیت ها، یه سری مفاهیم و سازوکارها توش وجود داشت که باعث پایداریش می شد. و به نظرم این خیلی مهمه که ما هم به این ها توجه کنیم.

چرا نخستین دموکراسی را بخوانیم؟

تا اینجا حسابی راجع به کتاب حرف زدیم، اما شاید هنوز تو دلتون باشه که خب، چرا باید این کتاب رو بخونم؟ اگه بخوام دلایل اصلی خوندن این کتاب رو براتون بگم، باید به چندتا نکته اشاره کنم:

1. یه بررسی تطبیقی فوق العاده: این کتاب تنها مقایسه جامع و عمیقی از دموکراسی آتن و آمریکا ارائه می ده که توسط یه استاد دانشگاه آمریکایی و تو فضای مشترک فلسفه، تاریخ و حتی تئاتر انجام شده. این یعنی یه دید فراتر از یه نگاه صرفاً تاریخی یا سیاسی.
2. به چالش کشیدن مفاهیم رایج دموکراسی: این روزا خیلی می شنویم که دموکراسی یه پدیده «صادراتی» یا «اعطایی» از غرب به بقیه دنیاست. اما وودراف با یه نگاه هوشمندانه، این طرز فکر رو به چالش می کشه و می گه اگه قرار بود اینطور باشه، دموکراسی آتن اصلاً نمی تونست شکل بگیره. اون می گه دموکراسی باید با عرف و فرهنگ هر جامعه سازگار باشه.
3. دیدگاه بین رشته ای: وودراف بخش بزرگی از دموکراسی یونان باستان رو حاصل «آرمان تراژیک» تو ادبیات و آیین های نمایشی یونان باستان می دونه. این دیدگاه نشون می ده که چطور هنر و فرهنگ می تونن تو شکل گیری مفاهیم سیاسی نقش داشته باشن. این برای کسایی که به مباحث بین رشته ای علاقه دارن، واقعاً جذابه.
4. اهمیت عملی برای امروز: شاید فکر کنید یه کتاب در مورد دموکراسی باستان، چه دردی از ما دوا می کنه؟ وودراف بهمون نشون می ده که چالش های اونا اونقدرها هم با چالش های امروز ما فرق نداره. مسائل مربوط به استبداد اکثریت، تفرقه اجتماعی، اهمیت آموزش و قانون مداری، همه اینا هنوز هم برای ما مهمن.

اگه بخوام یه جمع بندی بکنم، خوندن «نخستین دموکراسی» یه جورایی مثل این می مونه که یه چراغ قوه دستت بگیری و بری تو تاریک ترین گوشه های تاریخ دموکراسی، تا ببینی نور امید از کجا اومده و چطور می شه اون رو تو دنیای پرچالش امروز هم روشن نگه داشت. این کتاب به فارسی با ترجمه خوب بهزاد قادری و سمانه فرهادی هم در دسترس هست و حتماً ارزش خوندن رو داره.

این کتاب از وقتی منتشر شده، کلی نکوداشت و بازتاب مثبت داشته:

• «نگاهی روشنگرانه به یک آرمان» (Barnes & Noble)
• «رساله ای روشنگرانه درباره ی ریشه های دموکراسی» (Kirkus Reviews)
• «کتابی پرمایه و شیوا» (Amazon)

این ها نشون می ده که وودراف چقدر تونسته یه موضوع به ظاهر پیچیده رو ساده و قابل فهم کنه و با این حال، عمق مطلب رو هم از دست نده.

تحلیل و نگاه پایانی: میراث دموکراسی آتن در جهان امروز

خب، رسیدیم به آخر این سفرمون با پال وودراف و کتاب بی نظیرش، «نخستین دموکراسی: چالش اندیشه ای از دوران باستان». اگه بخوایم یه جمع بندی از اصلی ترین دستاوردهای فکری این کتاب داشته باشیم، باید بگیم که وودراف با یه نگاه تازه و شجاعانه، نه فقط تاریخ دموکراسی آتن رو برامون روشن می کنه، بلکه یه آینه جلوی دموکراسی های امروز ما می ذاره. اون بهمون نشون می ده که خیلی از چیزایی که ما فکر می کنیم تو دموکراسی های مدرن بدیهیه (مثل حقوق بشر)، اون زمان اصلاً مطرح نبوده، ولی با این حال، دموکراسی آتن تونسته سال ها پایدار بمونه. چطور؟ با تأکید بر یه سری مفاهیم دیگه که شاید ما امروز کمتر بهشون بها می دیم؛ مفاهیمی مثل همسازی، قانون مداری، خرد شهروندی و مهم تر از همه، آموزش و پرورش واقعی.

قوت های استدلال وودراف اینه که رویکردش میان رشته ایه. یعنی فقط تو چارچوب تاریخ یا فلسفه نمی مونه، بلکه از ادبیات، فرهنگ و حتی تجربه روزمره هم برای تحلیل استفاده می کنه. این باعث میشه حرفاش ملموس تر و قابل فهم تر باشن. اون خیلی خوب نشون می ده که دموکراسی آتن با همه نقص هاش (مثل نبود حق رأی برای زنان و بردگان)، چطور تونسته یه تعادل پایدار تو جامعه ایجاد کنه و از جنگ های داخلی و فروپاشی های طبقاتی نجات پیدا کنه، در حالی که نمونه های دیگه ای مثل جمهوری روم نتونستن.

البته، شاید بعضی ها بهش خرده بگیرن که چرا اینقدر روی دموکراسی آتن تمرکز کرده و نقص های اون رو کمتر مورد انتقاد قرار داده. یا اینکه آیا واقعاً مفاهیمی مثل «همسازی» می تونن جای «حقوق بشر» رو تو دموکراسی های مدرن پر کنن؟ این ها سؤالاتیه که بعد از خوندن کتاب ممکنه تو ذهنتون شکل بگیره و اتفاقاً همین ها نشون می ده که کتاب وودراف چقدر موفق عمل کرده و فکر آدم رو به چالش می کشه.

در آخر، «نخستین دموکراسی» یه جور فراخوان برای همه ماست. یه فراخوان برای اینکه به دموکراسی نه به عنوان یه کلمه قشنگ یا یه چیز از پیش تعیین شده، بلکه به عنوان یه آرمان زنده و پویا نگاه کنیم. آرمانی که برای پایداری و رشدش، نیاز به تلاش و آگاهی مداوم از جانب شهرونداش داره. این کتاب به ما یادآوری می کنه که دموکراسی، مثل یه باغچه است که اگه بهش رسیدگی نکنی، علف های هرز (یا همون بدل هاش) جاش رو می گیرن. پس اگه به آینده دموکراسی تو جامعه خودمون و جهان علاقه مندید، خوندن این کتاب می تونه یه شروع عالی برای یه فکر عمیق تر باشه.

پیشنهاد می کنم بعد از خوندن این خلاصه، اگه حس کردید این کتاب با روحیه و کنجکاوی های شما همخوانی داره، حتماً نسخه کاملش رو تهیه کنید و خودتون رو غرق دنیای اندیشه های پال وودراف کنید. مطمئن باشید پشیمون نمی شید.