خلاصه کتاب یک گروه کوچک ( نویسنده جانت نیپریس )

خلاصه کتاب یک گروه کوچک ( نویسنده جانت نیپریس ) یک نمایشنامه تأثیرگذار است که رویارویی فرهنگی عمیق بین شرق و غرب را در بستر چین سال ۱۹۸۸ به تصویر می کشد، درست پیش از وقایع میدان تیان آن من. این اثر جذاب و عمیق، داستان آدم هایی را تعریف می کند که در مرزهای فرهنگی، سیاسی و انسانی گیر افتاده اند و نشان می دهد چطور تفاوت های ما می توانند هم دیوار بسازند و هم پلی برای ارتباط. آماده اید شیرجه بزنیم توی دنیای این نمایشنامه؟

اصلا داستان هایی که از دل واقعیت های تاریخی و اجتماعی بیرون می آیند، همیشه یه جور دیگه به دل آدم می نشینند. این نمایشنامه ها مثل آینه ای هستند که ما رو با بخشی از تاریخ و پیچیدگی های انسانی روبرو می کنند. نمایشنامه یک گروه کوچک (A Small Delegation) نوشته جانت نیپریس، دقیقاً از همین دست آثار است. اثری که شاید اسمش به گوش خیلی ها نخورده باشه، ولی وقتی وارد دنیایش بشوید، می بینید چقدر حرف برای گفتن دارد. این نمایشنامه نه فقط یک داستان ساده است، بلکه کاوشی عمیق در تفاوت های فرهنگی، چالش های ارتباطی و پیامدهای سیاسی بزرگی است که زندگی آدم ها را زیر و رو می کند. نیپریس با قلم جادویی اش، شما را به پکنِ سال ۱۹۸۸ می برد؛ جایی که نه تنها آب و هوا، بلکه افکار و باورها هم حسابی داغ و پر تنش است. در ادامه قراره این سفر رو با هم مرور کنیم و ببینیم چرا این نمایشنامه اینقدر مهمه.

درباره نویسنده: جانت نیپریس کیست؟

خب، قبل از اینکه بریم سراغ خود نمایشنامه یک گروه کوچک، بد نیست یه کم با نویسنده اش، یعنی جانت نیپریس آشنا بشیم. شاید اسمش مثل بعضی از نمایشنامه نویس های معروف، روی زبان ها نباشه، ولی جانت نیپریس یه استاد تمام عیار توی دنیای نمایشنامه نویسی و استادی بازنشسته از دانشگاه نیویورک هستش. خانمی که سال ها عمرش رو پای آموزش و پژوهش در زمینه نویسندگی نمایشی گذاشته و کلی شاگرد خبره تحویل جامعه هنری داده.

نیپریس به خاطر پرداختن به مسائل عمیق انسانی، اجتماعی و سیاسی تو آثارش معروفه. انگار دلش می خواد با نوشته هاش، یه تلنگر به ذهن مخاطب بزنه و اونو وادار به فکر کردن درباره چیزایی بکنه که شاید هر روز از کنارشون رد می شیم، ولی بهشون توجه نمی کنیم. نمایشنامه یک گروه کوچک هم یه جورایی گل سرسبد کارهای اونه؛ اثری که نشون می ده چقدر توی به تصویر کشیدن ظرافت های روابط انسانی و تأثیر وقایع بزرگ تاریخی روی زندگی روزمره آدم ها، چیره دسته. نیپریس نه فقط یه داستان گو، بلکه یه متفکر عمیقه که دغدغه های بشری رو با هنرش گره می زنه و کاری می کنه که حتی بعد از خوندن خلاصه ی کارش، تا مدت ها ذهنتون درگیرش باشه.

معرفی شخصیت های اصلی نمایشنامه

مثل هر نمایشنامه خوب دیگه، یک گروه کوچک هم پر از شخصیت های دوست داشتنی و پیچیده است که هر کدوم نماینده یه دنیا فکر و فرهنگ اند. سه تا شخصیت اصلی داریم که قراره سفر اون ها رو دنبال کنیم و ببینیم چطور نگاه ها و باورهاشون به هم گره می خوره:

رمی (Remy): نماینده دنیای غرب آزاد

رمی یه استاد دانشگاه آمریکاییه، زنی سی وچند ساله و پر از شور و انرژی که انگار اومده تا دیوار بین فرهنگ ها رو بشکنه. اون نماینده دیدگاه غربی، آزادی خواهی و یه جورایی اصرار بر برقراری ارتباط های عمیق و دوستانه است. رمی آدمیه که می خواد با همه ارتباط برقرار کنه، از حرف زدن راحت و خودمونی لذت می بره و دنبال اینه که به عمق آدم ها نفوذ کنه. اون باورش به آزادی و فردگرایی، توی فضای اون زمان چین، حسابی شاخ و شونه می کشه و همین باعث میشه با سان، مترجم چینی شون، به چالش های زیادی بربخوره. رمی شخصیتیه که تلاش می کنه سان رو از نگاه محدودش آزاد کنه و دنیای دیگه ای بهش نشون بده.

سان (San): صدای جامعه کمونیستی و سنت های شرقی

سان یه زن چینی سی وچند ساله و مترجم گروهه. اگه رمی نماینده غرب باشه، سان دقیقاً نماینده جامعه کمونیستی چین و سنت های ریشه دار شرقیه. اون از همون بچگی تو این فضا رشد کرده و به خاطر قوانین و آداب و رسوم کشورش، یه جورایی محتاط و بسته است. سان اولش در برابر ایده های غربی و سبک زندگی رمی مقاومت می کنه، انگار که دیوارهای نامرئی بینشون وجود داره. اما رفته رفته، در طول نمایشنامه، یه مسیر تحول رو طی می کنه. برخورد با رمی و پیشنهادهای وسوسه انگیزش، باعث میشه سان با خودش، با باورهاش و با جامعه ای که توش زندگی می کنه، حسابی کلنجار بره. تحول سان، یکی از جذاب ترین بخش های داستان کتاب یک گروه کوچک هستش.

فیلیپ (Philip): نگاهی متفاوت به شرق

فیلیپ یه استاد آمریکایی دیگه است که همراه رمی به چین سفر کرده. اون مردی در آستانه چهل سالگیه و دیدگاه هاش با رمی فرق می کنه. فیلیپ انگار یه کم واقع بین تر یا شاید هم بی تفاوت تر نسبت به تفاوت های فرهنگی برخورد می کنه. اون بیشتر روی جنبه های آکادمیک و تدریس تمرکز داره و کمتر خودش رو درگیر چالش های فرهنگی یا سیاسی می کنه. نقش فیلیپ توی داستان، یه جورایی مکمل رمی هستش؛ اون با رویکرد متفاوتش، به ما نشون می ده که چطور آدم ها حتی وقتی کنار هم هستند و یه تجربه رو دارن، می تونن دیدگاه های کاملاً متفاوتی داشته باشند. شاید بشه گفت فیلیپ، نماینده اون دسته از غربی هاست که نگاهشون به شرق، بیشتر از روی کنجکاوی یا کار هستش تا تلاش برای تغییر یا درک عمیق.

علاوه بر این سه نفر، شخصیت های فرعی دیگه ای مثل «می ین» هم تو داستان هستند که هر کدوم به نوعی به پویایی روابط و پیشبرد داستان کمک می کنن. در کل، این نمایشنامه نشون می ده که چطور این شخصیت ها، هر کدوم با جهان بینی خودشون، تو دل یه محیط غریبه به چالش کشیده می شن و چطور این چالش ها، زندگی و باورهاشون رو تحت تأثیر قرار می ده.

خلاصه داستان کامل و جامع نمایشنامه یک گروه کوچک

خب، حالا که با شخصیت ها آشنا شدیم، بریم سراغ اصل ماجرا، یعنی داستان کتاب یک گروه کوچک. این نمایشنامه همونطور که گفتیم، تو سال 1988 تو پکنِ چین اتفاق می افته؛ دقیقاً یک سال قبل از اون حوادث دلخراش میدان تیان آن من. این زمان بندی خودش کلی حرف برای گفتن داره و یه جورایی پیش زمینه ی فضای پر تنش و خفقان آور چین رو بهمون نشون می ده.

پرده اول: رویارویی اولیه در دیوار چین

نمایشنامه با سفر اساتید آمریکایی به پکن شروع میشه. رمي و فیلیپ اومدن تا یه سالی رو اونجا تدریس کنن. تو همون روزهای اول و تو همون لحظات اول که پا میذارن روی دیوار چین، رمی و سان برای اولین بار همدیگه رو می بینن. فکرش رو بکنید، روی دیوار چین! چه جایی بهتر از این برای شروع یه رویارویی فرهنگی؟ اولین گفتگوی اونا حسابی جالبه و همونجا تفاوت های اساسی بینشون، مثل روز روشن میشه.

رمی: باید چهل درجه ای باشه، نه؟

سان: فقط سی وهشت درجه ست.

رمی: باید یه کلاه با خودم می آوردم. می دونی، تو امریکا به زن ها هشدار داده ن به خاطر شیوع سرطان، زیاد تو آفتاب نمونن.

سان: منظورت اینه که دولت اجازه نمی ده؟

رمی: [نفس نفس زنان می ایستد، سان نیز می ایستد] نه! اون جا هر کاری بخوای می تونی بکنی، ولی خب، شاید برات مضر باشه!

سان: این جا تو چین قوانین ان که ما رو اداره می کنن؛ مثلاً تا دیوار چینو بالا نرفته باشی، نمی تونی خودتو یه قهرمان بدونی.

همین چند خط دیالوگ ساده، نشون می ده که رمی چقدر از آزادی فردی حرف می زنه و سان چقدر مقید به قوانین و ایدئولوژی کشوره. یکی از سلبریتی ها و قهرمانان ملی حرف می زنه و اون یکی از اینکه دولت آمریکا به کسی اجازه کاری رو نمی ده تعجب می کنه. از همون لحظه اول، ما با دو دنیای کاملاً متفاوت روبرو میشیم. رمی با اون روحیه آزاد آمریکاییش، سعی می کنه با سان ارتباط صمیمی برقرار کنه، ولی سان که تو فضای بسته کمونیستی بزرگ شده، انگار یه دیوار نامرئی دور خودش کشیده و نمی تونه راحت با آداب و رسوم غربی کنار بیاد. این تفاوت های دیدگاهی تو همون پرده اول نمایشنامه، خیلی واضح و ملموس به تصویر کشیده میشه.

توسعه روابط و چالش ها

کم کم که داستان جلو میره، رمی همچنان مصممه که این یخ بین خودش و سان رو آب کنه. اون دائم تلاش می کنه تا به سان نزدیک تر بشه و اونو از اون فضای خشک و رسمی بیرون بیاره. اما سان، با اون تربیت کمونیستی و اعتقاد راسخش به قوانین و آداب و رسوم چینی، حسابی مقاومت می کنه. انگار هر چقدر رمی بیشتر بهش نزدیک میشه، سان بیشتر عقب می کشه. این مقاومت سان در برابر فرهنگ غربی و چیزهایی که رمی براش عادیه (مثل آزادی بیان و ابراز احساسات)، یه چالش بزرگ تو روابطشون ایجاد می کنه.

توی همین گیر و دار، رمی یه پیشنهاد وسوسه انگیز به سان می ده. پیشنهادی که شاید برای سان، یه دریچه جدید به سمت دنیایی بازتر و آزادی های بیشتر باشه. اما هر پیشنهادی، مخصوصاً تو یه فضای سیاسی مثل چین اون سال ها، می تونه پیامدهای خاص خودش رو داشته باشه. این پیشنهاد رمی، مثل یه بمب ساعتی می مونه که ممکنه هم برای سان و هم برای خودش، دردسرساز بشه. همینجا داستان پیچیده تر میشه و ما می بینیم که چطور تصمیمات به ظاهر ساده، تو یه فضای خاص، می تونن سرنوشت ساز باشن.

تنش های سیاسی و اجتماعی

نمایشنامه یک گروه کوچک فقط درباره روابط بین چند نفر نیست؛ این اثر، یه جورایی آینه تمام نمای فضای خفقان آور و کنترل شده کمونیستی تو چینِ اون سال هاست. انگار هوا پر از بوی ناآرامیه و از زیر پوست شهر، زمزمه هایی از نارضایتی و اتفاقات بزرگ آینده (همون کشتار تیان آن من) به گوش میرسه. نیپریس خیلی هنرمندانه این فضا رو نشون می ده؛ فضایی که توش حتی یه گفتگوی ساده هم می تونه حساس باشه و هر کسی باید مراقب حرف ها و کارهایش باشه.

این فضای سیاسی، حسابی روی زندگی شخصیت ها، مخصوصاً سان، تاثیر می ذاره. اون نه تنها با فرهنگ رمی درگیره، بلکه باید با فشارهای جامعه و قوانینی که از کودکی با اون ها بزرگ شده هم کنار بیاد. این تنش های بیرونی، درگیری های درونی سان رو چند برابر می کنه و اونو تو یه موقعیت دشوار قرار می ده. نمایشنامه نشون می ده چطور تو یه کشور دیکتاتوری، حتی کوچکترین تصمیمات فردی هم می تونه تحت تاثیر مستقیم سیاست و حکومت باشه و چه عواقب بزرگی به دنبال داشته باشه.

نقطه اوج و عواقب

با نزدیک شدن به پایان نمایشنامه، داستان به نقطه اوج خودش می رسه. تصمیمات مهمی که شخصیت ها قبلاً گرفتن، حالا نتایجشون رو نشون میدن. اختلافات بین رمی و سان، که از همون اول سر تفاوت های فرهنگی شروع شده بود، حالا حسابی عمیق تر و پیچیده تر شده. سوءتفاهم ها بیشتر میشن و هر کدوم از شخصیت ها تو یه دوراهی بزرگ قرار می گیرن.

اون وقایع بزرگ تاریخی که ازشون حرف زدیم (مثلاً همون فضای قبل از تیان آن من)، حالا دیگه فقط یه پیش زمینه نیستن، بلکه مستقیماً روی سرنوشت شخصیت ها اثر می ذارن. نیپریس با مهارت، نشون می ده که چطور یه رویداد سیاسی و اجتماعی بزرگ، می تونه زندگی فردی آدم ها رو زیر و رو کنه و چطور آدم ها تو یه شرایط خاص، مجبور میشن تصمیماتی بگیرن که شاید هیچ وقت فکرش رو هم نمی کردن. این قسمت از نمایشنامه، حسابی هیجان انگیزه و شما رو میخ کوب می کنه.

پایان نمایشنامه

در پایان نمایشنامه یک گروه کوچک، ما با سرنوشت نهایی شخصیت ها روبرو میشیم. بدون اینکه بخوایم کل داستان رو لو بدیم و مزه خوندن خود نمایشنامه رو از شما بگیریم، باید بگم که نیپریس یه پایان ماندگار و تأثیرگذار رو خلق می کنه. پایانی که پیام های عمیق اثر رو به ما منتقل می کنه و تا مدت ها توی ذهنمون باقی می مونه.

این پایان، نه لزوماً شاد و نه لزوماً غم انگیزه، بلکه واقعی و تأمل برانگیزه. نشون می ده که چطور رویارویی فرهنگ ها و ایدئولوژی ها، می تونه زخم هایی عمیق ایجاد کنه و چطور آدم ها، حتی با بهترین نیت ها، ممکنه نتونن دیوارهای بین خودشون رو بشکنن. پیام اصلی نمایشنامه یک گروه کوچک تو همین پایانه که شاید نتونیم همه چیز رو تغییر بدیم، اما همیشه باید برای درک همدیگه تلاش کنیم.

مضامین و مفاهیم اصلی نمایشنامه

نمایشنامه یک گروه کوچک فقط یه داستان سرگرم کننده نیست؛ این اثر پر از مفاهیم و مضامین عمیقه که باعث میشه آدم حسابی به فکر فرو بره. بیاین ببینیم جانت نیپریس تو این نمایشنامه، دقیقا روی چه چیزهایی دست گذاشته:

تفاوت های فرهنگی و برخورد تمدن ها: شرق در مقابل غرب

اگه بخواهیم از مهم ترین موضوع کتاب یک گروه کوچک حرف بزنیم، باید به همین تفاوت های فرهنگی اشاره کنیم. از همون لحظه اول که رمی و سان همدیگه رو می بینند، متوجه میشیم که اینا نماینده دو دنیای کاملاً متفاوتند: غرب با اون فردگرایی (Individualism) و آزادی بی حد و حصرش، و شرق با جمع گرایی (Collectivism)، قوانین سفت و سخت و سنت های دیرینه اش. نیپریس نشون می ده که چطور حتی ساده ترین چیزها، مثل یه مکالمه عادی یا طرز فکر درباره آزادی، می تونن بین این دو فرهنگ، یه عالمه سوءتفاهم و چالش ایجاد کنن. واقعاً دیدنیه که چطور این نمایشنامه، تفاوت های شرق و غرب رو اینقدر ملموس به تصویر می کشه.

چالش های ارتباطی و سوءتفاهم ها

شاید فکر کنید که فقط تفاوت زبان باعث چالش های ارتباطی میشه، اما یک گروه کوچک بهمون نشون می ده که موانع زبانی در برابر موانع فکری و ایدئولوژیک هیچی نیستن! شخصیت ها اغلب همدیگه رو درست درک نمی کنن، نه به خاطر اینکه زبون هم رو نمی فهمند، بلکه به خاطر اینکه جهان بینی هاشون با هم فرق داره. این نمایشنامه یه درس بزرگه درباره اینکه چقدر سخته وقتی دو نفر با پس زمینه های فرهنگی و فکری متفاوت با هم حرف می زنند، همدیگه رو واقعاً بفهمن. سوءتفاهم ها اینجا فقط حرف نیستن، بلکه ریشه ای عمیق دارن.

آزادی در برابر دیکتاتوری

همونطور که گفتیم، داستان تو سال ۱۹۸۸، یعنی یک سال قبل از کشتار میدان تیان آن من اتفاق میفته. این خودش یه نشونه بزرگه که فضای سیاسی چین اون زمان رو بهمون نشون می ده: خفقان آور، کنترل شده و پر از قوانین دست وپاگیر. نمایشنامه یک گروه کوچک به خوبی بازتاب این فضای سیاسیه و مفهوم آزادی فردی رو زیر سوال می بره. سان در برابر آزادی های غربی که رمی ازشون حرف می زنه، حسابی مقاومت می کنه، چون تو یه سیستمی بزرگ شده که آزادی تعریف دیگه ای داره یا اصلاً وجود نداره. این جدال بین آزادی فردی و کنترل حکومتی، یکی از پایه های اصلی نمایشنامه است.

همدلی و درک متقابل

با همه این تفاوت ها و چالش ها، نمایشنامه جانت نیپریس یه پیام خیلی مهم هم داره: تلاش برای عبور از مرزها و درک انسانیت مشترک. با اینکه شخصیت ها با هم اختلاف دارن و همدیگه رو درست نمی فهمند، اما یه تلاش هم برای همدلی و نزدیک شدن به همدیگه وجود داره. این نمایشنامه بهمون یادآوری می کنه که با همه تفاوت ها، ما آدم ها می تونیم همدیگه رو بفهمیم و حتی با هم دوست بشیم، اگه فقط بخوایم از دیوار پیش فرض ها و تعصباتمون رد بشیم. این تلاش برای درک همدیگه، چیزیه که این نمایشنامه رو خیلی انسانی و دوست داشتنی می کنه.

تأثیر تاریخ بر سرنوشت فردی

شاید فکر کنیم وقایع تاریخی بزرگ، ربطی به زندگی روزمره ما ندارن. ولی یک گروه کوچک ثابت می کنه که چطور اتفاقات بزرگ مثل فضای سیاسی یک کشور، می تونن زندگی تک تک آدم ها رو تحت تاثیر قرار بدن. همونطور که قبل تر اشاره کردیم، فضای قبل از کشتار تیان آن من، مثل یه ابر سیاه بالای سر همه شخصیت هاست و روی تصمیمات، ترس ها و امیدهاشون تاثیر می ذاره. این نمایشنامه نشون می ده که هیچ کس از تاثیر تاریخ در امان نیست و چطور سرنوشت جمعی، به سرنوشت فردی گره می خوره.

نقش زنان در جوامع مختلف

نیپریس تو این نمایشنامه، به موقعیت زنان هم توجه ویژه ای داره. مقایسه بین رمی (زن غربی و آزاد) و سان (زن چینی مقید به سنت و قوانین) خودش یه بحث بزرگه. نمایشنامه نشون می ده که چطور انتظارات جامعه از زنان، تو فرهنگ های مختلف، می تونه کاملاً فرق کنه و چطور این انتظارات، روی هویت و انتخاب های فردی اونا تاثیر می ذاره. این موضوع به تحلیل نمایشنامه یک گروه کوچک یه لایه عمق دیگه اضافه می کنه و به مخاطب کمک می کنه تا با نگاهی دقیق تر به این اثر نگاه کنه.

نقد و بررسی: چرا یک گروه کوچک اثری ماندگار است؟

حالا شاید بپرسید با این همه نمایشنامه و کتابی که دور و برمون هست، چرا باید وقتمون رو صرف یک گروه کوچک کنیم؟ چه چیزی این اثر رو انقدر خاص و ماندگار کرده؟ اجازه بدید بهتون بگم.

اول از همه، دیالوگ های این نمایشنامه فوق العاده قوی و پرمعناست. جانت نیپریس استاد خلق دیالوگ هاییه که نه تنها داستان رو جلو می برن، بلکه به شما اجازه می دن به عمق افکار و احساسات شخصیت ها نفوذ کنید. هر کلمه و هر جمله، انگار یه معنای پنهان داره که شما رو به فکر فرو می بره. همین بخش هایی که تو خلاصه داستان آوردیم، خودش گواه این ماجراست.

بعدش میرسیم به شخصیت پردازی عمیق. همونطور که دیدید، شخصیت ها فقط یه سری اسم نیستند؛ اونا آدم های واقعی با پیچیدگی ها، ترس ها و آرزوهای خودشونن. مسیر تحول سان، تلاش های رمی برای درک اون و حتی نقش فیلیپ، همگی انقدر خوب پرداخت شدن که حس می کنید اونا رو از نزدیک می شناسید. این عمق در شخصیت پردازیه که باعث میشه شما با داستان ارتباط بگیرید و با شخصیت ها همذات پنداری کنید.

مهم تر از همه، نقد کتاب یک گروه کوچک نشون می ده که این نمایشنامه به موضوعات مهم و جهانی پرداخته. تفاوت های فرهنگی، چالش های ارتباطی، مفهوم آزادی و تأثیر تاریخ بر زندگی فردی، مسائلی نیستند که فقط مختص یه زمان یا مکان خاص باشن. این ها دغدغه های همیشگی بشرند و همین باعث میشه یک گروه کوچک حتی امروز هم، با گذشت سال ها از نگارشش، کاملاً به روز و مرتبط باشه.

این نمایشنامه نه تنها در قالب کتاب، بلکه روی صحنه های تئاتر هم حسابی درخشیده. تئاترهای معتبری مثل تئاتر ملی لندن، تئاتر گودمن شیکاگو و حتی تئاتر جوانان چین در پکن، این اثر رو به روی صحنه بردن و بازخوردهای خیلی خوبی از منتقدان و تماشاگران گرفتن. این خودش نشون می ده که قدرت این اثر فقط در کلمات نیست، بلکه در توانایی اش برای زنده شدن روی صحنه و تأثیرگذاری بر مخاطبه.

پس اگه دنبال یه اثر عمیق، تأثیرگذار و خوش ساخت هستید که شما رو به فکر فرو ببره و دیدگاهتون رو نسبت به دنیای اطرافتون بازتر کنه، خوندن نمایشنامه یک گروه کوچک (یا حداقل همین خلاصه جامعش) حسابی می تونه ارزشمند باشه. این نمایشنامه یه شاهکار به تمام معناست که از مرزهای زمان و مکان عبور می کنه.

نتیجه گیری

در نهایت، میشه گفت خلاصه کتاب یک گروه کوچک ( نویسنده جانت نیپریس ) چیزی فراتر از یه داستان ساده است. این نمایشنامه یه پنجره رو به روی ما باز می کنه تا بتونیم پیچیدگی های روابط انسانی، تفاوت های فرهنگی و تأثیر عمیق تاریخ بر زندگی آدم ها رو از نزدیک ببینیم. جانت نیپریس با قلم هنرمندانه و نگاه تیزبینانه اش، تونسته اثری خلق کنه که نه تنها شما رو سرگرم می کنه، بلکه به چالش می کشه و وادار به تفکر می کنه.

این کتاب بهمون یادآوری می کنه که با همه تفاوت ها و دیوارهایی که ممکنه بینمون باشه، تلاش برای درک همدیگه، همدلی و پیدا کردن نقطه مشترک انسانیت، همیشه یه راه ارزشمنده. این پیام نه تنها برای اون دوران چین، بلکه برای هر جای دنیا و هر زمانی که توش زندگی می کنیم، کاربردیه. پیشنهاد می کنم اگه فرصت کردید، حتماً خود این اثر رو هم مطالعه کنید تا حس و حال کامل داستان و عمق دیالوگ ها رو تجربه کنید. باور کنید ارزشش رو داره!