فرم دادخواست تخلیه مستاجر + راهنمای جامع

به گزارش گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، قرارداد اجاره از قرارداد‌های رایجی است که امروزه بسیار کاربرد دارد. اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر مالک منافع عین مستاجره می‌شود و در ازای استفاده از مال اجاره، اجاره‌بها به موجر پرداخت می‌کند.

 

در این نوشته سعی داریم به شرح و بررسی حکم تخلیه ملک و شرایط و چگونگی اجرای آن بپردازیم. با ما همراه باشید.

 

 

“تخلیه” در لغت به معنای “خالی کردن” است و در اصطلاح حقوقی عبارت است از دست کشیدن متصرف از ملک به نحوی که مالک بتواند بدون هیچ مشکلی، هرگونه تصرفی در ملک خود انجام دهد.

 

تخلیه ملک معمولا در روابط بین موجر و مستاجر مطرح می‌شود. در صورتی که یک قرارداد اجاره شفاهی یا کتبی وجود داشته باشد و مستاجر به علت انقضای مدت اجاره یا سایر موارد مانند فسخ قرارداد، از تخلیه ملک خودداری کند، موجر می‌تواند دستور تخلیه ملک خود را بگیرد. البته در مواردی موجر می‌تواند تقاضای صدور دستور تخلیه داشته باشد و در مواردی دیگر باید تقاضای صدور حکم تخلیه نماید. در ادامه به توضیح تفاوت این دو مورد می‌پردازیم.

 

 

برای تخلیه ملک مسکونی از دو روش می‌توان برای تخلیه اقدام کرد:

 

تقاضای دستور تخلیه ملک

تقاضای حکم تخلیه ملک

 

دستور تخلیه فقط در زمانی صادر می‌شود که مدت اجاره به پایان رسیده باشد و در موارد دیگر نمی‌توان تقاضای صدور دستور تخلیه کرد. برای درخواست دستور تخلیه باید کلیه شرایط زیر با هم وجود داشته باشند:

 

ملک موضوع قرارداد مسکونی باشد و در خصوص تجاری دستور تخلیه صادر نمی‌شود.

قرارداد موضوع دعوا، اجاره باشد و در سایر عقود دستور تخلیه صادر نمی‌شود.

قرارداد موضوع دعوا سند عادی باشد و با سند رسمی اجاره داده نشده باشد. در مواردی که با سند رسمی ملک مسکونی اجاره داده شده باشد، نمی‌توان تقاضای صدور دستور تخلیه نمود.

اجاره‌نامه مدت داشته باشد.

اجاره‌نامه در دو نسخه تنطیم شده باشد.

هر دو نسخه اجاره‌نامه به امضای موجر و مستاجر رسیده باشد.

دو نفر شاهد، هر دو نسخه اجاره‌نامه را امضا کرده باشند.

مدت اجاره تمام شده باشد.

 

در صورت وجود تمام این شرایط و با ارائه دادخواست تخلیه ملک به شورای اختلاف محل وقوع ملک، دستور تخلیه صادر خواهد شد. اجرای دستور تخلیه نیاز به صدور برگ اجرائیه ندارد و اصولا طی یک هفته پس از تقدیم تقاضای صاحب‎خانه، انجام می‌شود. پس از ابلاغ اوراق قضایی و یا اجرائیه، چنانچه تا ۳ روز مستاجر ملک را تخلیه نکرد و تحویل نداد، دستور تخلیه در روز و ساعت مشخص توسط مأمور اجرا انجام خواهد شد.

 

حکم تخلیه حکمی است که دادگاه آن را صادر می‌کند، اما در مورد املاک مسکونی طبق قانون، مرجع صالح شورای حل اختلاف محل وقوع ملک است. دریافت حکم تخلیه مستلزم تعیین جلسه رسیدگی، صدور حکم تخلیه توسط مرجع قضایی، تجدیدنظر و تقاضای صدور اجرائیه خواهد بود و نسبت به دستور تخلیه زمان بیشتری خواهد برد.

 

تفاوت اصلی حکم تخلیه با دستور تخلیه این است که در مواردی که نیاز به صدور حکم تخلیه باشد، حتما باید جلسه رسیدگی تشکیل و دفاعیات طرفین شنیده شود، اما درباره دستور تخلیه نیازی به تشکیل جلسه دادگاه نبوده و صرفا با درخواست مالک و با استناد به قرارداد اجاره صادر می‌شود.

 

 

با توجه به نوع اجاره، مرجع صدور حکم تخلیه و صدور دستور تخلیه متفاوت است:

 

اگر قرارداد اجاره املاک مسکونی رسمی بوده و در دفاتر اسناد رسمی تنظیم شده باشد، باید تخلیه ملک مورد اجاره را از واحد اجرای مفاد اسناد رسمی اداره ثبت محل وقوع ملک، تقاضا کرد. فرآیند تخلیه از طریق واحد اجرای اسناد رسمی، کوتاه‌تر از دادگاه است.

در قرارداد‌های اجاره املاک مسکونی که با سند عادی انجام شده باشد، شورای حل اختلاف محل وقوع ملک، اقدام به صدور دستور تخلیه می‌کند که به آن “دستور تخلیه شورای حل اختلاف” می‌گویند.

اگر قرارداد اجاره املاک مسکونی دارای شرایط فوق نباشد، نمی‌توان تقاضای صدور دستور تخلیه فوری را کرد، بلکه باید تقاضای صدور حکم تخلیه نمود که مرجع صالح رسیدگی به این دعوا دادگاه عمومی حقوقی محل وقوع ملک است.

اگر قرارداد اجاره در خصوص اجاره املاک تجاری، چه قرارداد رسمی و چه عادی باشد، مرجع صالح رسیدگی به تقاضای تخلیه، دادگاه عمومی حقوقی محل وقوع ملک است.

 

مواردی که مالک بر اساس آن‌ها می‌تواند با مراجعه به دادگاه و یا شورای حل اختلاف، حکم تخلیه ملک را بگیرد به شرح زیر است:

 

با منقضی شدن و عدم تمدید قرارداد اجاره، مالک می‌تواند درخواست صدور حکم تخلیه نماید. برای این کار به شورای حل اختلاف محل وقوع ملک مراجعه کرده و درخواست صدور حکم تخلیه را می‌دهد.

 

هرگاه مستاجر به مدت سه ماه اجاره‌بها را نپردازد، موجر می‌تواند با مراجعه به شورای حل اختلاف محل وقوع ملک، درخواست صدور حکم تخلیه ملک را مطرح کند. این حق قانونی در ماده ۶ وهمچنین بند ۹ ماده ۱۴ قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال ۱۳۵۶ بیان شده است که استفاده از این حق شرایطی دارد که به شرح زیر می‌باشد:

 

مالک باید بعد از گذشت ۱۰ روز از ماه سومی که مستاجر اجاره را پرداخت نکرد، اقدام به ارائه دادخواست حکم تخلیه کند. مستاجر می‌تواند حداکثر تا ۱۰ روز از موعد قانونی مذکور در قرارداد، اجاره را بپردازد.

مستاجر می‌تواند فقط یکبار بلافاصله پس از دریافت حکم تخلیه، اقدام به پرداخت اجاره‌بهای معوق خود به مالک نموده و از اجرای حکم تخلیه جلوگیری کند.

 

اگر مستاجر بدون اجازه مالک اقدام به اجاره ملک به شخص دیگری نماید، مالک می‌تواند برای گرفتن حکم تخلیه اقدام کند.

 

مثلا استفاده از ملک به عنوان قمارخانه یا استعمال مواد مخدر، یا اقدام به اسکان بیش از اندازه قید شده در قرارداد اجاره، یا استفاده از ملک مسکونی در مواردی غیر از سکونت مثل انبار یا دفتر. این موارد می‌تواند از مصادیق استفاده نامشروع و غیرقانونی بوده و مستند صدور حکم تخلیه قرار گیرد.

 

 

در صورت انقضای مدت اجاره املاک مسکونی، موجر با مراجعه به شورای حل اختلاف محل وقوع ملک، تقاضای صدور دستور تخلیه می‌نماید.

از نظر قانون‌گذار، دستور تخلیه یک دستور است و رای محسوب نمی‌شود، بنابراین فاقد تشریفات رسیدگی می‌باشد و نیازی به تقدیم دادخواست در فرم چاپی مخصوص و حتی واریز هزینه دادرسی نیست. اما در رویه قضایی مراجعین مجبور به تقدیم دادخواست چاپی و واریز هزینه دادرسی می‌شوند.

پس از ارجاع پرونده به شعبه‌ای از شورای حل اختلاف، موجر با مراجعه به شعبه و واریز مبلغ ودیعه پرداختی از سوی مستاجر در حساب سپرده دادگستری، اقدام به دریافت دستور تخلیه در صورت وجود شرایط قانونی از شعبه مربوطه می‎‌نماید.

این دستور توسط واحد اجرای احکام شورای حل اختلاف یا واحد اجرای احکام مدنی دادگستری محل وقوع ملک، اجرا می‌شود.

 

مدارک مورد نیاز جهت صدور حکم تخلیه عبارت است از:

 

برگ دادخواست به تعداد طرفین دعوا به علاوه یک برگ

سند مالکیت

قرارداد اجاره

مدارک هویتی خواهان

اجرای حکم تخلیه

 

پس از این که موجر با مدارک لازم ثابت کرد که مستاجر باید ملک را تخلیه کند، حکم صادر می‌شود. حدوداً پس از ۲۴ ساعت از صادر شدن آن به مستاجر ابلاغ می‌شود. مستاجر پس از ۷۲ ساعت مهلت دارد تا ملک مورد اجاره را تخلیه نموده و تحویل مالک دهد.

 

مبلغ ودیعه یا همان پول پیش که نزد مالک است باید به مستاجر پرداخت گردیده و رسید آن به مقام قضائی تحویل داده شود. در واقع حکم تخلیه زمانی صادر خواهد شد که ودیعه نزد مالک به مستاجر برگردانده شده باشد. همچنین اگر در هنگام تنظیم قرارداد اجاره، مالک مبلغی را از مستاجر دریافت کرده باشد، اما در قرارداد ذکر نشده باشد که این مبلغ بابت ودیعه است یا سرقفلی، این مبلغ باید به عنوان ودیعه در نظر گرفته شود.

 

 

به محض تقاضای موجر بدون تشکیل جلسه دادرسی و احضار مستاجر از سوی مرجع قضایی، حکم تخلیه صادر می‌شود و اجرای آن در صورت اخذ وکیل ملکی متخصص نهایتا ظرف یک ماه صورت می‌گیرد.

 

در صورتی که قرارداد اجاره از نوع رسمی باشد یعنی در دفاتر اسناد رسمی تنظیم و به امضای طرفین رسیده باشد، مالک می‌تواند با مراجعه به دایره اجرای اداره اسناد و املاک، برای تخلیه مورد اجاره اقدام کند.

 

در قرارداد‌های اجاره املاک مسکونی که با سند عادی انجام شده باشد، شورای حل اختلاف محل وقوع ملک، اقدام به صدور دستور تخلیه می‌کند.

 

خیر. برای درخواست تخلیه لازم نیست که به مستاجر اظهارنامه ارسال شود، بلکه مستاجر با انقضاء قرارداد اجاره مکلف به تخلیه ملک می‌باشد و نیازی به ارائه دادخواست توسط مالک یا ارسال اظهارنامه وجود ندارد.

 

اگر در قرارداد، اجاره‌بها به صورت واضح و صریح مشخص شده باشد، به آن اجرت المثل گفته می‌شود. اما اگر میزان اجاره‌بها صراحتا در قرارداد نیامده باشد، اجاره‌بها بسته به شرایط مختلفی از جمله قیمت عرفی منطقه، متراژ ملک، سال ساخت و… توسط کارشناس مشخص شده و مستاجر مکلف به پرداخت آن است. به این نوع اجاره‌بها که به موجب حکم دادگاه مشخص می‌شود، اجرت‌المثل می‌گویند.

 

اگر در زمان اجرای دستور تخلیه به علت وقوع حوادث غیرمترقبه، مستاجر قادر به تخلیه مورد اجاره نباشد و تقاضای مهلت کند، مرجع قضایی با دادن مهلت به مستاجر برای یک نوبت و به مدت حداکثر یک ماه موافقت خواهد کرد.

 

دستور تخلیه صادره از ناحیه شورای حل اختلاف، قابل اعتراض و تجدید نظرخواهی نیست.

 

تفاوت اصلی حکم تخلیه با دستور تخلیه این است که در مواردی که نیاز به صدور حکم تخلیه باشد، حتما باید جلسه رسیدگی تشکیل و دفاعیات طرفین شنیده شود، اما درباره دستور تخلیه نیازی به تشکیل جلسه دادگاه نبوده و صرفا با درخواست مالک و با استناد به قرارداد اجاره صادر می‌شود.

 

از مواردی که می‌توان حکم تخلیه گرفت می‌توان به انقضای مدت اجاره، عدم پرداخت اجاره‌بها به مدت سه ماه، انتقال مال مورد اجاره به غیر و استفاده از ملک در موارد نامشروع یا غیرقانونی اشاره کرد.

 

مدارکی که برای گرفتن حکم تخلیه لازم است، شامل برگ دادخواست به تعداد طرفین دعوا به علاوه یک برگ، سند مالکیت، قرارداد اجاره و مدارک هویتی خواهان می‌شود.

 

مبلغ ودیعه یا همان پول پیش که نزد مالک است باید به مستاجر پرداخت گردیده و رسید آن به مقام قضائی تحویل داده شود. در واقع حکم تخلیه زمانی صادر خواهد شد که ودیعه نزد مالک به مستاجر برگردانده شده باشد.