قویترین قرص شل کننده عضلات پا

انواع قرص شل کننده عضلانی که در دسترس هستند، برای اسپاس های متفاوتی تجویز می شوند. برخی برای اسپاسم های عصبی ناشی از بیماری و برخی گرفتگی های عضلانی ساده را پوشش می دهند. باید هنگام مصرف هر کدام از انواع قرص شل کننده عضلانی به هدف درمانی آن توجه کرد تا از ایجاد عوارض احتمالی جلوگیری کرد. پزشکان برای افرادی که درد و اسپاسم عضلانی دارند، شل کننده های عضلانی را بر اساس عامل ایجادی آن توصیه می کنند. شل کننده های عضلانی برای همه بی خطر نیستند.

انواع گرفتگی عضلات

گرفتگی عضلانی عارضه ای است که طی آن ماهیچه ها به طور غیر ارادی منقبض شده و شل نمی شوند. عضله ای که به طور غیر ارادی منقبض می شود، اسپاسم شده و اسپاسم در صورت ادامه دار شدن به گرفتگی منجر می گردد. به منظور رفع گرفتگی عضلات در هر قسمت از بدن از قرص گرفتگی عضلات مخصوص به آن قسمت استفاده می شود.

می توان انواع گرفتگی عضلات را مطابق زیر دسته بندی کرد:

• گرفتگی واقعی

این گرفتگی یک عضله یا گروهی از ماهیچه ها را درگیر می کند. اگر اعصابی که وظیفه تحریک ماهیچه ها را بر عهده دارند بیش از اندازه تحریک شوند، گرفتگی واقعی ایجاد می شود. آسیب عضلانی، استفاده بیش از اندازه از ماهیچه ها و خستگی عضلانی، نشستن یا دراز کشیدن های طولانی مدت در وضعیتی نامناسب در مدت طولانی، گرفتگی عضلات در سنین بالا حین استراحت، گرفتگی ناشی از کم آبی بدن و … همگی از شرایطی هستند که می توانند به گرفتگی واقعی منجر شوند.

• گرفتگی تتانی

گرفتگی عضلانی ناشی از سطوح کم کلسیم و منیزیم در خون که فعالیت بافت های عصبی را افزایش می دهد سبب گرفتگی تتانی می شود.

• گرفتگی دسیتونیک

اغلب این گرفتگی در عضلات کوچکی مانند پلک، فک، گردن، حنجره و … رخ می دهد.

آیا داروها می توانند باعث گرفتگی عضلات شوند؟

عوامل مختلفی چون مشکلات تیروئیدی، رگ های واریسی، بیماری های عروقی، نارسایی های کلیوی، فشار خون، دیابت و … می توانند به گرفتگی عضلات منجر شوند؛ اما یکی از عوامل گرفتگی عضلات داروها هستند که برای رفع آن ها می بایست پس از مشورت با پزشک و بررسی عدم تداخل دارویی از قرص گرفتگی عضلات مربوط به آن قسمت استفاده کرد. حتی اگر قرار است بطور موقت از قویترین قرص شل کننده عضلات پا استفاده کنید قبل مصرف حتما با  پزشک خود مشورت کنید.

برخی از گروه های دارویی که سبب گرفتگی عضلات می شوند، عبارتند از:

• داروهای ضد روان پریشی

داروهایی که برای درمان اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی و … توسط بیماران مورد استفاده قرار می گیرند می توانند به گرفتگی عضلات منجر شوند. داروهای ضد روان پریشی یا آنتی سایکوتیک ها اگرچه منعطف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند، اما می توانند به گرفتگی و گاهی پارگی عضلات منجر شوند.

• دیورتیک ها

دیورتیک ها که به آن قرص آب نیز می گویند و در درمان اِدِم، فشار خون بالا، نارسایی قلب و … کاربرد دارند، به دلیل سرعت بالا در دفع الکترولیت های شناخته شدن بدن سبب گرفتگی عضلات می شوند.

• دیورتیک های تیازیدی

این داروها از طریق تخلیه الکترولیت های لازم از بدن می توانند سبب گرفتگی عضلات شوند. اغلب داروهای درمان فشار خون در این دسته از داروها قرار می گیرند. به منظور رفع گرفتگی عضلات در این حالت می بایست از قرص گرفتگی عضلات استفاده شود که به تعادل سطح الکترولیت ها در بدن کمک می کند.

• مسدودکننده های بتا

داروهای درمان فشار خون و آریتمی که ضربان قلب را کاهش می دهند و از طریق مسدود کردن آدرنالین فشار خون را کاهش می دهند و برای درمان میگرن، لرزش و … نیز مورد استفاده قرار می گیرند سبب باریک شدن رگ ها شده و جریان خون در اندام ها را کمتر می کنند و از این طریق منجر به گرفتگی عضلات می شوند.

راه های پیشگیری از گرفتگی عضلات:

گرم کردن قبل از ورزش: این کار می تواند ریسک گرفتگی عضلات را کاهش دهد.

هیدراتاسیون: نوشیدن مایعات کافی برای حفظ تعادل الکترولیتی مهم است.

اصلاح سبک زندگی: کاهش استرس و تغذیه مناسب می تواند در پیشگیری از گرفتگی عضلات موثر باشد.

راه های درمان گرفتگی عضلات:

استفاده از داروهای ضدالتهاب: مثل قرص و یا شربت ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب

استراحت و الکترودها: استفاده از الکترودها و استراحت عضله می تواند به تسکین گرفتگی کمک کند.

ماساژ و فیزیوتراپی: این تکنیک ها می توانند به شل کردن عضلات گرفته کمک کنند.

انواع قرص شل کننده عضلات با نیاز به نسخه

گونه ای از قرص های شل کننده عضلات نیز وجود دارند که باید توسط پزشک تجویز شوند. با مصرف قرص ها می توانید محدودیت حرکتی خود را برطرف کرده و درد خود را کاهش دهید. به طور کلی بهترین قرص شل کننده عضلات با نیاز به نسخه عبارت اند از:

کاریزوپرودول: این قرص یکی از بهترین و قوی ترین داروها برای کاهش درد ناشی از گرفتگی عضلات است. معمولاً قرص کاریزوپرودول در دوزهای 250 الی 350 میلی گرمی و برای بزرگسالان و نوجوانان بالای 16 سال تجویز می شود.

کلرزوکسازون: این دارو برای درمان درهای عضلانی که در ناحیه کمر و گردن ایجاد می شوند کاربرد دارد.

قرص سیکلوبنزاپرین: سیکلوبنزاپرین در دو حالت قرص یا کپسول تولیدی می شود و تاثیرگذاری بسیار زیادی در کاهش درد عضلانی دارد.

قرص متاکسالون: این قرص یک شل کننده قدرتمند است که به صورت قرص های 800 میلی گرمی روانه بازار می شود.

قرص متوکاربامول: این دارو برای درمان گرفتگی های عضلات گردن مورد استفاده قرار می گیرد. پس اگر قصد خرید قویترین قرص شل کننده عضلات گردن را دارید، قرص متوکاربامول گزینه مناسبی برای شما خواهد بود.

قرص اورفنادرین: اورفنادرین یک شل کننده قوی و آنتی بیوتیک موثر است که برای درمان اسپاسم عضلات گردن و کمر تجویز می شود.

در چه صورت از قرص شل کننده عضله استفاده کنیم؟

یکی از دلایل موثر برای استفاده از شل کننده عضلات در بیماران، ایجاد گرفتگی شدید در بخش های مختلف بدن است. این وضعیت معمولا در اثر دلایل گوناگونی ایجاد می شود و روند زندگی افراد را با اختلالاتی مواجه می سازد. گرفتگی های عضلانی در نواحی مختلفی از بدن ایجاد می شود و اغلب شدت آن متناسب با نوع اختلال تعیین خواهد شد. این وضعیت به طور مداوم در بخش های کمر و پا نیز احساس می شود و باعث ایجاد درگیری شدید در ماهیچه  خواهد شد. مصرف قرص های شل کننده عضلات باعث کاهش میزان گرفتگی های ایجاد شده در ماهیچه های بدن می شود. تأثیرات این دسته از دارو ها به  گونه ای است که با استفاده از آن، بخش عظیمی از گرفتگی های ایجاد شده در بدن بهبود پیدا می کند. با مصرف این دارو ها، فرآیند تحریک عصب در بدن بیمار آغاز می شود و سپس باعث کاهش فشار و بهبود اسپاسم عضلانی در بدن خواهد شد. اثرات دارو درمانی در اکثر موارد قطعی است و باعث ایجاد شل شدگی در ماهیچه های بدن می شود.

از دیگر روش های مناسب برای درمان گرفتگی عضلات، مصرف برخی ویتامین های مورد نیاز بدن است. در برخی موارد ممکن است افراد در اثر کمبود مواد معدی لازم در بدن به این عارضه دچار شوند. در این شرایط پزشک ممکن است علاوه بر مصرف قرص های شل کننده عضلات، برخی ویتامین های لازم را برای بیماران تجویز کند.B12 ازجمله ویتامین  شل کننده عضلات است و بدن همراه با کمبود میزان آن روبه رو می شود. در برخی موارد پزشک برای بهبود این وضعیت دستورالعمل هایی را برای مصرف آن در نظر می گیرد و ممکن است همراه با سایر دارو های شل کننده مورد استفاده قرار گیرد .

آیا مصرف قرص شل کننده عضلات عوارض دارد؟

بسیاری از بیماران ممکن است از عوارض مصرف این داروها اطلاعی نداشته باشند و بدون توجه به دستورالعمل های پزشک متخصص آن را مصرف کنند . در ادامه به برخی خطرات احتمالی مصرف این قرص ها اشاره خواهیم کرد .

سرگیجه: کاهش هوشیاری و سرگیجه اولین عوارض این داروها است . این وضعیت ممکن است دوره طولانی داشته و تمرکز افراد را برای انجام رانندگی یا سایر فعالیت های دیگر کاهش دهد.

ایجاد مشکلات مختلف در کیفیت خواب: بروز خواب آلودگی شدید در بیماران، از دیگر مشکلات ناشی از مصرف این دارو است. کسانی که از قرص های شل کننده عضلات استفاده می کنند اغلب احساس نیاز بیشتری نسبت به خواب را خواهند داشت.

بروز اختلال در فشارخون: از دیگر مواردی که ممکن است در حین مصرف قرص های شل کننده عضلات ایجاد شود، ایجاد اختلالات جدی در میزان فشارخون است . این وضعیت ممکن است باعث کاهش میزان فشارخون در بدن بیماران شود.

علائم به آنفلوانزا: در برخی موارد ممکن است افراد با مصرف قرص های شل کننده عضلات، مشکلات مختلفی را در سلامت جسمانی خود احساس کنند و برخی علائم مربوط به بیماری آنفلوانزا را داشته باشند. این وضعیت معمولا شبیه به حالت سرماخوردگی خواهد بود.

عوارض ثانویه مصرف قرص شل کننده عضلات

تب و لرز: استفاده از قرص های شل کننده عضلات با افزایش حرارت در بدن بیناری که این دارو را مصرف می کنند خواهد شد . این وضعیت ممکن است به شکل ایجاد تب شدید در بدن بیماران ظاهر شود.

تنگی نفس: از دیگر مشکلات مهمی که باعث ایجاد اختلالات جدی در بدن بیمار می شود، تنگی نفس است. این وضعیت در صورتی که تداوم پیدا کند، مشکلات شدیدی را در بدن ایجاد می کند.

ایجاد اختلال در عملکرد قلب: کسانی که از دارو های شل کننده عضلات استفاده می کنند، معمولا در تعداد ضربان قلب خود دجار مشکلاتی می شوند و معمولا ضربان قلب آن ها آهسته تر خواهد شد .

تاری دید: تأثیرات داروهای شل کننده عضلات به گونه ای است که اغلب دردهای مربوط به آن را به طور تخصصی کاهش می دهد و باعث تسکین آن در بدن می شود. این وضعیت ممکن است موجب سبک شدن سر یا تاری درد در افراد شود.

مشکلات کبدی: از دیگر مواردی که ممکن است در اثر مصرف قرص های شل کننده در بدن ایجاد شود، مشکلات مربوط به کبد است . این اختلال معمولا در شرایطی که بیمار بدون توجه به دستورالعمل های پزشک متخصص این دارو را مصرف می کند، ایجاد می شود.