اگر زنى به دليل عسر و حرج ناشى از عدم رعايت حقوق زناشويى مانند عدم پرداخت نفقه، تقاضاى طلاق كند حاكم مى‏تواند مرد را به رعايت حقوق زناشويى الزام، تعزير و نهايتا طلاق زن را بدون رضايت شوهر اجرا کند، از اين رو زن مى‏تواند كليه مهريه خود را مطالبه كند و از شوهر ناسازگار خويش جدا می‎شود.

 لیكن اگر زن بخواهد بدون دليل مشروع و بدون اينكه شوهر از وظايف شرعى و قانونى خود كوتاهى كرده باشد و صرفا به دليل كراهت از شوهر از او جدا شود بايستى رضايت شوهر را در طلاق دادن جلب کند كه اين امر در قالب طلاق خلع و مبارات محقق می‌‏شود.

حكمت آن نيز روشن و منطقى است، شوهر براى ازدواج متحمّل هزينه‏هايى گوناگون مادى و معنوى شده است و اراده كرده براساس قوانين وضوابط شرعى با همسر خود زندگى كند . اما زن به دلايل مورد نظر خودش خواهان طلاق است، لذا بايد به نوعى جبران كند.

ثانيا، طلاق حق مرد است، لذا زن با بذل مال يا مهر خود به نوعى رضايت او را جلب مى‏كند و از لجاجت مرد می‌كاهد.

ثالثاً، زن براى رهايى خود اين كار را انجام می‌دهد و بديهى است كه كسى كه می‎خواهد به خواسته‏اى دست يابد بايد از خواسته ديگرى چشم‏‌پوشى كند و اين معنا ندارد كه زن هم خواهان طلاق باشد و هم خواهان مهريه. زيرا زن به دنبال رهايى از مردى است كه از وى كراهت دارد و در اين صورت طلب مهريه به عنوان هديه و شيرينى زندگى از او توقع بی‌جايى است.

انتهای پیام/