چرا دیگر سریال کره ای پخش میشود

کبنا ؛همه چیز از سریال های کره ای شروع شد؛ سریال هایی که فرهنگ، نوع پوشش و حتی سبک زندگی مردمان کره جنوبی را به نمایش می گذاشت و داستان های عاشقانه آن به قدری رمانتیک بود که جوانان کشورمان را به سمت سبک زندگی کره ای علاقه مند کرد و بعد از مدتی ما با نوجوانانی رو به رو شدیم که علاقه زیادی به زندگی در کره داشتند، لباس هایشان را با مد روز کره هماهنگ می کردند و کلاس زبان کره ای می رفتند تا بتوانند بیشتر خودشان را با سبک زندگی آ نها آشنا کنند. از وقتی که پای چشم بادامی های کره ای با سریال های شان به جدول پخش تلویزیون باز شد بیش تر از 15-16 سال می گذرد، اگر چه هنوز باز پخش سریال های کره ای را می توانید از شبکه های مختلف رسانه ملی ببینید و حتی باز پخش این سریال ها هم طرفداران بسیاری دارد. سریال هایی که محبوبیت آن ها با «یانگوم» و «جومونگ» به اوج خود رسید و بعد از آن ساعات زیادی از پخش تلویزیون را اشغال کرد تا تعدادشان حتی از سریال های ایرانی هم بیشتر شود. رفتار محبت آمیزی که تلویزیون با سریال های کره ای داشت کاملاً بی سابقه بود. پیش از این هیچ کشور دیگری نتوانسته بود اینطور محصولات تولیدی اش را در فیلم و سریال در تلویزیون ایران ببیند. اما این فقط کشور ما نیست که درگیر محصولات کره ای شده است. موج سریال ها ومحصولات کره ای حالا چندسالی ست که نه تنها در کشور ما بلکه در دنیا شناخته شده است. موجی که این روزها 20 سالگی اش را جشن می گیرد. موجی که حالا مثل یک ویروس ویدئوکلیپ هایش، موسیقی های پرسروصدایش و رقص و آوازهایش بین نوجوان های ایرانی دست به دست می چرخد. روز به روز به تعداد کانال های هواداری اش اضافه می شود و هواداران کم سن و سال هایش برای پربازدید شدن ویدئوهایش در یوتیوپ سرودست می شکنند و در کلوپهای هواداری برای سلبریتی های چشم بادامی محبوب شان جیغ و هورا می کشند. کشوری که تا دو دهه پیش تصویرش برای مردم جهان تصویر یک کشور سنتی و بسته و جنگ زده بود به یکباره آنقدر گروه های موسیقی و فیلم سازی اش محبوب شدند که دل نوجوان ها زیادی را قاپ زدند و خانواده هایشان را از این دلدادگی حیرت زده کرده اند. این موضوع تا جایی پیش رفت که تا پیش از شیوع کرونا اگر به در سفارت کره جنوبی می رفتید با عده زیادی از نوجوانان و جوانان رو به رو می شدید که در رویای رفتن به سئول بودند. اما سوال اینجاست چرا جوانان ما تا این حد به فرهنگ و سبک زندگی یک کشور دیگر علاقه مند هستند؟

>کاش کره ای بودم
آوا یک نوجوان امروزی است که به شدت به فرهنگ کره ای علاقه مند است. موهای صاف چتری اش روی پیشا نی اش ریخته و چشمانش را به سبک جوانان کره ای آرایش کرده است. او می گوید:« علاقه من به کره از سریال «تو زیبایی» شروع شد، بعد از آن سریال های «وارثان»، «آلارم عشق»، «سرنوشت»،« کیمیاگر» و عاشقان ماه را دیدم و شیفته کره ای ها شدم. همیشه دلم میخواست در کره زندگی کنم و حتی بار ها به مادرم گفته ام که چرا مرا در کره به دنیا نیاورده است. زندگی در کره، لباس هایی که می پوشند و حتی نوع آرایش مو و صورتشان به قدری زیبا است که هر کسی را مجذوب خودش می کند. من سال پیش دلم میخواست خودم را با عمل جراحی زیبایی شبیه به کره ای ها کنم اما دکتر این اجازه را به من نداد و گفت باید 18 سالت کامل شود، من الان 17 سال دارم و باید یک سال دیگر برای این کار صبر کنم. به پدرم گفته ام اگر من را دوست دارد و به زندگی و آینده من علاقه مند است باید مرا به کره ببرد. زندگی در سئول یکی از بزرگ ترین آرزو های من است.»
او در ادامه می گوید:« زبان کره ای خیلی سخت است با این حال من 2 سال است که مشغول یادگیری زبان کره ای هستم و الان به خوبی می توانم صحبت کنم. کتاب های کره ای می خوانم و موزیک کره ای گوش می دهم. حتی دیگر سریال های کره ای را بدون زیر نویس و ترجمه می بینم. من عاشق سبک زندگی آن ها هستم و حتما به سئول خواهم رفت. من تصمیمم را گرفته ام و حتما مهاجرت خواهم کرد.»
او در خصوص آرایش مو و صورتش می گوید:« من موهای مجعدی دارم اما آن را دوست نداشتم چون موهای کره ای ها اکثرا صاف و لخت است، از آن جایی که از اتو کشیدن موهایم خسته شده بودم به آرایشگاه رفتم و موهایم را کامل کراتینه کردم. بعد هم چتری زدم که شبیه به موهای کره ای ها شود. مدل آرایش کره ای ها الان در فضای مجازی آموزش داده می شود و من به خوبی این نوع آرایش را یاد گرفته ام. حتی یک بار خودم را گریم کردم و کاملا شبیه کره ای ها شده بودم. کاش من در کره به دنیا می آمدم.»
>سریال های کره ای چه چیزی را به نمایش می گذارند؟
از هر یک از جوانانی که دلبسته فرهنگ کره ای هستند بپرسید علاقه شان چطور شروع شده است بدون شک از سریال های کره ای مختلف اسم می برند اما سوالی که مطرح است این است که در سریال های کره ای چه چیزی به نمایش گذاشته می شود که جوانان و نوجوانان را تا این حد شیفته خود کرده است؟
در سطح آسیا و حتی جهان، سینمای کره بسیار ارزشمند است. کارگردانان جوان این کشور توانسته اند نام خود را در بین علاقه مندان به سینما مطرح کنند. از طرفی بهترین سریال های کره ای در بین ایرانیان بسیار محبوب هستند. دلیل آن شاید به پخش سریال جواهری در قصر در سال 1385 در رسانه ملی و سپس سریال افسانه جومونگ برگردد. در واقع شباهت فرهنگی بین کشور ایران و کره و همچنین تاکید بر ارزش های اخلاقی و انسانی در سریال های برتر کره ای باعث محبوبیت آن‎ها در بین ایرانیان شده است. این سریال ها بیشتر در ژانرهای درام، عاشقانه و تاریخی ساخته می شوند. از آنجایی که سریال های کره ای عموما فضایی خانوادگی دارند، در بین خانواده های ایرانی بسیار محبوب هستند.
همچنین برخی از سریال های کره ای درباره نوجوان ها است و ژانری تینیجری دارند. این سبک از سریال های کره ای هم می توانند قشر جوان تر هر جامعه ای را به خود جذب کند. تاکنون تعداد زیادی از بهترین سریال های کره ای به زبان فارسی دوبله شده و از شبکه های ایرانی پخش شده  است.
سریال «تو زیبایی» سریالی کره ای و محصول سال 2009 است. این سریال از تاریخ 7 نوامبر تا 26 نوامبر 2009 (16 آبان تا 5 آذر 1388) از شبکه SBS به روی آنتن رفت.
داستان این سریال درباره یک گروه موسیقی خیالی به نام ای. ان. جل است. پسری به نام گو می- نام به این گروه معروف برای همکاری دعوت شده است. اما برای جراحی چشم باید به آمریکا برود. خواهر دوقلویش گومی- نیو خودش را به جای برادرش جا می زند تا برادرش فرصت ملحق شدن به این گروه را از دست ندهد. گو می- نیو تمام عمرش را در کلیسا گذرانده و درس راهبگی خوانده است. اما حالا باید خودش را با این گروه موسیقی معروف و شرایط زندگی شان وفق دهد.
در سریال تو زیبایی بازیگرانی همچون پارک شین-هه، جانگ گیون-سوک، جونگ یونگ-هوآ و لی هونگ-کی حضور دارند. سریال تو زیبایی در مراسم جایزه «بهترین ستاره جدید» را برای پارک شین-هه، لی هونگ-کی و جونگ یونگ-هوآ به ارمغان آورد. همچنین جونگ یونگ هوآ در سومین دوره مراسم Korea Drama Awards جایزه «محبوب ترین بازیگر» را دریافت کرد. این سریال در کشورهایی مانند ویتنام، مالزی، فیلیپین، ژاپن، چین، تایلند و ایران دوبله و پخش شده است.
سریال یا «وارثان» یکی دیگر از بهترین سریال های کره ای است. این سریال از تاریخ 9 اکتبر تا 12 دسامبر 2013 (17 مهر تا 21 آذر 1392) در 20 قسمت پخش شد. سریال وارثان در کره بینندگان زیادی داشت و در آسیا به شهرت زیادی رسید. داستان این سریال درباره رابطه عاشقانه کیم تان، پسر دوم رئیس گروه ثروتمند امپراطوری و دختر خدمتکاری به نام چا ایون-سانگ است. کیم تان همیشه به خاطر اینکه پسر زن دوم پدرش است تحقیر شده است. به همین دلیل او سعی دارد مادر واقعی اش را از دیگران مخفی کند و خودش را به عنوان پسر همسر رسمی پدرش معرفی کند. پدر کیم تان می خواهد که پسرش با دختری به نام یو رائه ازدواج کند. اما کیم تان عاشق دختر فقیری به نام چا ایون-سانگ شده است.

لی مین-هو، پارک شین-هه و کیم وو-بین بازیگران اصلی این سریال هستند. این سریال در کشورهای زیادی مانند پاکستان، چین، اندونزی، ژاپن، مالزی، هند، تایلند و ویتنام دوبله شده و به روی آنتن رفته است.
این سریال در بیست و یکمین مراسم SBS Drama Awards جوایز زیادی را به خود اختصاص داده است؛ جوایزی مانند بهترین بازیگر مرد، بهترین بازیگر زن، جایزه ویژه بازیگری برای بازیگر زن، 10 ستاره برتر و بهترین ستاره جدید. همچنین در دومین مراسم Asia Rainbow TV Awards سریال وارثان جوایز بهترین درام مدرن، بهترین بازیگر زن، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه را دریافت کرده است.
سریال «عاشقان ماه» سریالی کره ای است که بر اساس رمانی چینی به نام Bu Bu Jing Xi- نوشته تانگ هوآ ساخته شده است. این سریال از تاریخ 29 آگوست تا 1 نوامبر 2016 پخش شد. این سریال درکل 20 قسمت داشت. سریال عاشقان ماه هم به خاطر محبوبیتی که دارد، یکی دیگر از بهترین سریال های کره ای به حساب می آید. داستان سریال درباره «هه سو» دختری از قرن بیست و یکم است که به یکباره در زمان سفر می کند و به گذشته می رود. او خود را در زمان سلسله پادشاهی گوریو (سال 941 میلادی) می یابد. در سریال عاشقان ماه بازیگرانی چون لی جون-کی، لی جی-اون و کانگ ها-نئول ایفای نقش کرده اند. این سریال با قیمتی بیشتر از 400,000 دلار برای هر قسمت به یک شبکه چینی فروخته شد. به همین دلیل سریال عاشقان ماه تبدیل به یکی از گران ترین سریال های کره ای شد. البته چند ماه بعد این رکورد را سریال ‏ Ma- to Ma- زد.
سریال عاشقان ماه جوایز زیادی گرفته است. به عنوان مثال در مراسم ‏SBS Drama Awards این سریال جوایز بهترین بازیگر مرد، بهترین زوج، 10 ستاره برتر و ستاره جدید را دریافت کرد. این سریال در کشورهای مختلفی مانند چین، ژاپن، تایلند، فیلیپین، ترکیه و ایران پخش شده است.
همه اینها نشان می دهد سینمای کره علاقه جوانان و نوجوانان را شناخته و با پویایی و زیرکی در حال شناساندن فرهنگ خودش به تمام دنیا است. موضوعی که دست اندرکاران در کشور ما از آن غافل مانده اند!
>پسرانی که علاقه دارند کره ای شوند
جالب است بدانید این نوع علاقه تنها در دختران رواج ندارد و حالا ما پسران زیادی را می بینیم که از مد کره ای تبعیت می کنند. موهایشان را بلند کرده اند و به صورت سامورایی بالای سرشان بسته اند و یا آن را بلند کرده اند و در حالی که هایلایت روشن در موهایشان در آورده اند طره ای از آن را روی پیشانی رها کرده اند. اکثرا ابرهایشان را تمیز می کنند و به سبک کره ای ها صاف بر می دارند. صورتشان اکثرا سه تیغه است و موزیک های کره ای گوش می دهند. روی بدنشان به زبان کره ای چیزی تتو می کنندو لباس
پوشیدنشان کاملا منطبق با مد روز کره است. این افراد اکثرا دوستداران هنرمندان کره ای هستند و به دنبال راهی اند تا بتوانند سئول و مردمان کره را از نزدیک ببینند!
تب علاقه به کره در بین جوانان کشور ما تا جایی پیش رفته است که چند سال پیش یک جوان یاسوجی به خاطر علاقه به «سوسانو» هنرپیشه زن سریال جومونگ و مخالفت پدرش برای ازدواج با این زن، اقدام به خودکشی کرد. این جوان که پس از تماشای سریال جومونگ به شدت به سوسانو علاقه مند شده بود و قصد ازدواج با او را داشت، خودکشی به خاطر عشق به «سوسانو»!هنگامی اتفاق افتاد که خانواده اش را از این تصمیم مطلع کرد، با مخالفت آنها روبه رو شد. جوان یاسوجی از پدرش خواست تا با فروش گوسفندانش هزینه سفر وی به کشور کره و یافتن سوسانو را تامین کند و زمانی که متوجه شد خانواده اش حاضر به فروش گوسفندان نیستند، با خوردن قرص اقدام به خودکشی کرد. به دنبال این ماجرا، والدین جوان عاشق پیشه او را به بیمارستان منتقل کردند و با تلاش پزشکان، او از مرگ حتمی نجات یافت. پدر این جوان در ارتباط با این موضوع گفته بود: «پسرم تصور می کرد به راحتی می تواند به کشور کره سفر و با هنرپیشه زن این سریال ازدواج کند و زمانی که به وی گفتم مبلغ فروش کل گوسفندان که تمام دارایی من است آن قدری نیست که بتوانی به سئول بروی، او در اقدامی عجیب دست به خودکشی زد و اگر کمی دیر به بیمارستان می رسید،  به طور حتم جان خود را از دست می داد.»
>جوانان خلا های فرهنگی شان را پر می کنند
با این حال سوالی که در این بین مطرح می شود این است که چه چیزی سبب شده تا جوانان تا این حد علاقه مند به کره و فرهنگ آن بشوند؟ شادان کریمی جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی در این خصوص به آفتاب یزد گفت:« سریال های کره ای یک عامل تاثیرگذار در شکل گیری این فرآیند هستند. البته این مسئله و تحت تاثیر بودن مختص ایران نیست. زمانی برخی جوانان از چینی ها پیروی می کردند و مدل ابروی خود را به شکل آنها درمی آوردند. این مسئله می تواند نوعی اعتراض به وضع موجود هم باشد. البته نوع خانواده، پایبندی به ارزش ها و هنجارهای ملی و میهنی و نحوه تربیت نیز در این مسئله بسیار موثر است. وقتی جامعه ما خالی از فرهنگ ایرانی شده و جوانان و نوجوانان کمترین آشنایی با اسفندیار و رستم و تهمینه را دارند معلوم است که به فرهنگ دیگری رو می آورند که بتواند خلا های فرهنگی آن ها را پرکند.

اگر کمی به سریال های کره ای که در رسانه ملی بار ها و بارها باز پخش شده است توجه کنیم متوجه خواهیم شد از نظر تاریخی تاکید کره بر فرهنگ به 1950 و شخصیتی به نام «کیم جو» بازمی گردد؛ شخصیتی که رهبر جنبش استقلال کره و رئیس دولتِ در تبعید این کشور است و در کتاب خود می نویسد: «من می خواهم ملتم زیباترین ملت باشد؛ منظورم از زیباترین، قدرتمندترین نیست، زیرا حس کرده ام که مورد حمله قرار گرفتن چه دردی دارد… آن چیزی که در نهایت می خواهم، قدرت لایزال فرهنگ ناب است.» تاکیدی در این جملات است نقطه شروعی برای فرهنگ آنهاست، اما این موج کره ای به شکل امروزی که «هالی یو» نامیده می شود و ماهیتی اقتصادی-فرهنگی دارد، دقیقاً از سال 1999 با آثاری مثل فیلم «شیری» شروع شد و به این طریق کره جنوبی توانست موجی که بزرگترین اتفاق فرهنگی آسیا در 20 سال گذشته است را رقم بزند. حالا در سر تا سر آسیا جوانانی که با کمبود المان های فرهنگی در کشور خودشان رو به رو هستند به المان های فرهنگی رو می آورند که کشور هایی مثل کره با صنعت سینما به خوردشان می دهند. نمی توانیم این موضوع را انکار کنیم که سواد بصری و تاثیری که یک فیلم وسریال بر جوانان می گذارد غیر قابل تصور است. همان طور که جوانان ما با دیدن سریال های ترکیه ای به نوعی از سبک زندگی روی می آورند که هیچ ربطی به کشور ما ندارد مسلما با دیدن سریال هایی کره ای هم سبک دیگری از زندگی را انتخاب می کنند که شباهتی به زندگی ما ندارد و از آن جایی که صنعت سینمای ما خوراکی برای جوانان و نوجوانان ندارد خیلی واضح است که آن ها به فیلمها و سریال های کشور های دیگر علاقه مند می شوند. اما موضوع حائز اهمیت این است که قدرت تخریب سریال های کره ای کم از تخریب سریال های ترکیه ای ندارد اما مسئولین همچنان تخریب سریال های ترکیه ای را بیشتر و مضرتر می دانند و به جای اینکه با تولید محتوای درست در پی بر طرف ساختن این موارد باشند جوانان و نوجوانان را از دیدن این سریال ها منع می کنند در حالی که این موضوع تنها پاک کردن صورت مسئله است.»
او افزود:« گروه دوستان هم نقش قابل ملاحظه ای در خصوص گرایش جوانان و نوجوانان به سریال های کره ای دارند. وقتی یک پدیده شیوع پیدا می کند، بحث اشاعه گری مطرح است، یعنی اینکه فرهنگ ها از یکدیگر تاثیر می پذیرند. برخی مکتب ها معتقدند که فرهنگ تمدن بشر از مصر، یونان و ایران به سراسر جهان رفته است. با این حال امروزه جوانان تحت تاثیر هنرپیشه های سریال ها و کارتون های شرق دور قرار گرفته اند، جوانان این سریال ها را می بینند و خودشان را به شکل هنرپیشه ها درمی آورند. یکی از ویژگی های فرهنگ شرقی آستین بلند و پاهای کوچک است. در واقع زنان در ژاپن و چین پاهای خود را کوچک می کنند، در آمریکا کمر خود را باریک، در فیلیپین دندان های نیش را تیز و در اقیانوسیه گردن را بلند می کنند و این فرهنگ ها قابل انتقال به یکدیگر است. وقتی ما چیزی نداریم که به جوانان خود بدهیم و آنها را از لحاظ فرهنگی رها کرده ایم و فقط باید و نبایدها را به آنها گفته ایم مسلم است که آن ها به دنبال فرهنگ دیگری می روند. واقعیت این است که در اکثر این موارد یک نوع سرکشی اتفاق افتاده است. در واقع جامعه دچار نوعی بیماری فرهنگی شده است، یعنی برخی هنجارها، ارزش ها و باورها فرو ریخته اند و به نوعی جوانان تحت تاثیر فرهنگ های دیگر قرار گرفته اند چرا که طبیعت جامعه و جوان است که نوجو، نوخواه، نوپدید و نوگرا باشد.»
کریمی افزود:« این در حالی است که وقتی جوانان را محدود می کنیم با اعتراض آنها مواجه می شویم. در واقع جوانان با پوشش خود فریاد می زنند. وقتی خود باختگی افزایش پیدا می کند؛ عناصر، اجزا و بافت فرهنگی هم تغییر می کند و جوانان سعی می کنند از طریق خودسری نیاز خود را تامین کنند. البته تغییر، لازمه جامعه است و نباید ما در گذشته بمانیم اما تغییر به این معنی نیست که از فرهنگ خودمان تهی شویم و فرهنگ دیگر کشور ها را جایگزین آن کنیم. از نظر جامعه شناسی تغییر نگرش پدیده خوبی است و حتی موجب شده که جوانان افکار سالمندان را تغییر دهند. برای مثال در گذشته نباید دختر درس می خواند یا در اجتماع حضور پیدا می کرد، ولی به تدریج در وضعیت دختران تغییر ایجاد شد و این تغییر همچنان ادامه دارد. ما اگر می خواهیم جوانانمان به سمت فرهنگ و المان های فرهنگی کشور های دیگر گرایش پیدا نکنند باید المان های فرهنگی خودمان را برای آن ها پر رنگ کنیم. اگر می خواهیم سریال های کره ای، ترکیه ای و یا هر کشور دیگر را نبینند باید خودمان تولید محتوای درست برای آن ها انجام دهیم و با المان های فرهنگی خودمان سریال ها و فیلم های باب طبعشان را بسازیم. تنها به این صورت می توان از رها شدگی فرهنگی جوانان کشور مان جلوگیری کنیم. البته این اتفاق باید قبل از اینکه تهی از فرهنگ شویم اتفاق بیفتد.»
تب کره ای شدن روز به روز در حال افزایش است و این موضوع را می توان در نوع آرایش نوجوانان و عمل های جراحی زیبایی که انجام می دهند به خوبی دید. اما مسئولان همچنان این موضوع را نادیده گرفته و از آن چشم پوشی می کنند.

منبع: روزنامه آفتاب

سعید مقدم منش مدیر دوبلاژ درباره ترجمه های سریال ها و فیلم هایی که در تلویزیون دوبله می شوند، بیان کرد: ما در سازمان صداوسیما مترجم های انگلیسی خوبی داریم اما مشکل ما این است که مترجم کره ای، چینی، ژاپنی و ویتنامی نداریم. فیلم های کره ای با زیرنویس انگلیسی وارد کشور می شود و مترجم انگلیسی سازمان هم همان زیرنویس را ترجمه می کند اما زیرنویس، همه مطلب را به ما منتقل نمی کند چراکه مختصر است و فقط برای آشنایی ماست؛ بنابراین زمانی که ترجمه زیرنویس به دست ما می رسد، کم است و من هم مجبورم با توجه به داستان مطلبی را اضافه کنم و چون فرد دقیقی هستم، روی آن کار می کنم.

او به وضعیت ترجمه سریال و فیلم های کره ای اشاره کرد و گفت: سریال کره ای 26 قسمتی «قهرمان» برای معاونت امور استان ها بود که برای دوبله به ما دادند. بازیگران این سریال گویی با صوت حرف می زدند و صوت آن ها در زبان کره ای معنا دارد اما برای ما معنا نداشت. به همین دلیل مجبور شدم برای این صوت ها دیالوگ بنویسم. زیرا وقتی دهان بازیگر باز می شود و حرفی زده نمی شود، می گویند چرا دیالوگ نداشت.

مقدم منش با انتقاد از فیلم و سریال های کره ای اضافه کرد: فیلم و سریال های زیادی از کره وارد شد که ما مخالف بودیم اما می گفتند فیلم دیگری برای دوبله نداریم. ما هم گفتیم عیب ندارد دوبله نمی کنیم و فقط گویندگی انجام می دهیم. یک سریال کره ای دیگر به اسم «میداس» به دست ما رسید که اسم آن را تغییر دادند و کیمیاگر گذاشتند که از شبکه افق پخش شد. زمانی که به ما دوبله این کار را پیشنهاد دادند، من گفتم با زیرنویس انگلیسی نمی شود دوبله کرد؛ بنابراین تصمیم گرفتم یک مترجم کره ای پیدا کنم و به سفارت کره رفتم. آنجا مترجم خانمی را پیدا کردم و با اصرار من سریال را ترجمه کردند البته ترجمه فیلم بلد نبودند و راهکار آن را به او یاد دادم و ترجمه خوبی هم شد. 

این دوبلور با اشاره به نزدیکی فرهنگ کره با کشور ایران بیان کرد: فرهنگ کشور کره به ما نزدیک است اما داستان فیلم هایی که به کشور ما وارد می شود برای 500 سال پیش و تکراری است. من چند بار به 162 زنگ زدم و گفتم فیلم کره ای پخش نکنید چون قصه ها تکراری شده است. اما دوستان ما در تامین برنامه این سریال و فیلم ها را می خرند و به حرف ما گوش نمی دهند؛ البته لباس  کره ای ها در این فیلم و سریال ها قدیمی است و برای کشور ما پوشش مناسبی دارد. به نظرم در بین سریال های کره ای که پخش کردند، فقط سریال «جومونگ» بود که داستان قشنگی داشت.

مقدم منش با اشاره به سختی دوبله سریال های کره ای اضافه کرد: با برخی از دوستان که حرف می زنم، می گویند که از فیلم کره ای و چینی خسته شدیم. آن ها با یک حرف چند جمله می گویند که ما باید ترجمه کنیم و ممکن است که دیالوگ از دهان بازیگر بیرون بزند. به همین دلیل می گویند دوبله بد است اما دوبله بد نیست بلکه کیفیت فیلم ها بد است و فیلم خوب وارد کشور نمی شود. قبل از انقلاب، فیلم های خارجی وارد می شد و گوینده ساز بود اما فیلم های الان گوینده خراب کن است. دوبله در تلویزیون بهتر است و دوبله بیرون از تلویزیون به نظرم فایده ندارد. گوینده باید خوب سینک بگوید و حس را منتقل کند.

او ادامه داد : دوستان ما در سایت ها، فیلم و سریال خوب کره ای خوب را می بینند و به من می گویند چرا به تلویزیون نمی گویی فیلم های کره ای خوب و امروزی که بیرون هم دوبله می شود و پوشش خوب و قصه اجتماعی دارند را برای دوبله بخرند.

مقدم منش درباره فرهنگ سازی کره در کشور ما اظهار کرد: کره ای ها علاوه بر اینکه کالاهای صوتی و تصویری خود را به ما می فروشند، فیلم های خود را هم به کشور ما صادر می کنند.

این دوبلور گفت: فیلم های خوب انگلیسی، آمریکایی و ایتالیایی داریم اما نمی دانم به دلیل تحریم است که نمی خرند یا مساله دیگر. حتی فیلم خوب ترکیه ای هم داریم؛ برای مثال سریال «کلید اسرار» را داشتیم که من هم این کار را دوبله کردم اما نمی دانم چرا اینگونه سریال ها را نمی خرند. من 10 روز پیش یک فیلم ترکیه ای جشنواره را دوبله کردم که داستان 12 بچه سوری بود که بعد از اینکه جنگ می شود آن ها را از لب مرز رد می کنند و وقتی وارد ترکیه می شوند، در محلی نگه می دارند. در واقع این فیلم معضلات جنگ را نشان می دهد؛ البته چون فیلم جشنواره ای و دوزبانه (سوری و ترکیه ای) بود، مقداری دوبله آن را سخت می کرد؛ البته من زیرنویس انگلیسی فیلم را دیدم و به دلیل اینکه مقداری ترکیه ای بلد بودم، برخی از دیالوگ ها را درست کردم.

مقدم منش درباره فیلم جدیدی که قرار است دوبله آن را شروع کند، بیان کرد: فیلم آمریکایی «شکارچیان هیولا» که برای سال 2018 است را به تازگی دوبله کردم. این فیلم داستان سه بچه است که کارگردان با ظرافتی خاص به موضوع پرداخته و می خواهد در این فیلم ترس بچه ها را نشان دهد و سعی کرده ترس را از وجود بچه ها بیرون بکشد. بنابراین سه بچه این فیلم شکارچی هیولا می شوند. ترجمه شکارچی هیولا خوب بود و من از مترجم آن تشکر کردم.

241243

به گزارش مشرق، از وقتی که پای چشم بادامی های کره ای با سریال های شان به جدول پخش تلویزیون باز شد حالا بیش تر از 15-16 سال می گذرد. سریال هایی که محبوبیت آن ها با «یانگوم» و «جومونگ» به اوج خود رسید و بعد از آن ساعات زیادی از پخش تلویزیون را اشغال کرد تا تعدادشان حتی از سریال های ایرانی هم بیشتر شود. رفتار محبت آمیزی که تلویزیون با سریال های کره ای داشت کاملاً بی سابقه بود. پیش از این هیچ کشور دیگری نتوانسته بود اینطور محصولات تولیدی اش را در فیلم و سریال در تلویزیون ایران ببیند. اما این فقط کشور ما نیست که درگیر محصولات کره ای شده است. موج سریال ها ومحصولات کره ای حالا چندسالی ست که نه تنها در کشور ما بلکه در دنیا شناخته شده است. موجی که این روزها 20 سالگی اش را جشن می گیرد. موجی که حالا مثل یک ویروس ویدئوکلیپ هایش، موسیقی های پرسروصدایش و رقص و آوازهایش بین نوجوان های ایرانی دست به دست می چرخد. روز به روز به تعداد کانال های هواداری اش اضافه می شود و هواداران کم سن و سال هایش برای پربازدید شدن ویدئوهایش در یوتیوپ سرودست می شکنند و در کلوپهای هواداری برای سلبریتی های چشم بادامی محبوب شان جیغ و هورا می کشند. کشوری که تا دو دهه پیش تصویرش برای مردم جهان تصویر یک کشور سنتی و بسته و جنگ زده بود به یکباره آنقدر گروه های موسیقی و فیلم سازی اش محبوب شدند که دل نوجوان ها زیادی را قاپ زدند و خانواده هایشان را از این دلدادگی حیرت زده کرده اند.

اما این موج کره ای از کجا شروع شد و چطور کشور کره جنوبی توانست به یکباره چنین موجی را در سطح جهان ایجاد کند و چرا این موج تا این اندازه نوجوانان ما و سایر جهان را تحت تاثیر خود قرار می دهد؟ به همین بهانه سراغ «علی اکبر جناب زاده» نویسنده، پژوهشگر و سردبیر سایت «پشت صحنه» رفتیم تا جواب سوال هایمان را بگیریم.

موج علاقه به کره جنوبی و محصولات فرهنگی اش چندسالی است که بین نوجوانان و جوانان باب شده است. چیزی که نمونه اش پیش از این وجود نداشت. این موج از چه زمانی شکل گرفته و سر منشاء آن از کجاست؟

از نظر تاریخی تاکید کره بر فرهنگ به 1950 و شخصیتی به نام «کیم جو» بازمی گردد؛ شخصیتی که رهبر جنبش استقلال کره و رئیس دولتِ در تبعید این کشور است و در کتاب خود می نویسد: «من می خواهم ملتم زیباترین ملت باشد؛ منظورم از زیباترین، قدرتمندترین نیست، زیرا حس کرده ام که مورد حمله قرار گرفتن چه دردی دارد… آن چیزی که در نهایت می خواهم، قدرت لایزال فرهنگ ناب است.» تاکیدی در این جملات است نقطه شروعی برای فرهنگ آنهاست، اما این موج کره ای به شکل امروزی که «هالی یو» نامیده می شود و ماهیتی اقتصادی-فرهنگی دارد، دقیقاً از سال 1999 با آثاری چون فیلم «شیری» شروع شد که در آن سال حدود 11.5 میلیون دلار فروش می کند؛ یعنی از فیلم تایتانیک بیشتر! اگرچه در سطح جهانی به اندازه تایتانیک برد نکرد، اما نظر مسوولان این کشور را به استعدادهای یک «فرهنگ پیشتاز» جلب کرد.کره ای ها سال بعد فیلم «پاییز در قلب من» را داشتند که یک درام بسیار شاخص بود و توانست راه فیلم قبل را ادامه دهد و تصویر مخدوشی را که سال ها در ذهن جهانیان نسبت به کشور کره شکل گرفته بود، متحول کند. فرهنگ کره سپس در سال 2004 با فیلم دیگری به نام «عشق زمستانی» در شرق آسیا مورد توجه بیشتری قرار گرفت که همه این ها شروع کننده موج کره ای بود؛ موجی که بزرگترین اتفاق فرهنگی آسیا در 20 سال گذشته است. جالب است بدانید که هالی یو در سال 2004 بالغ بر 2/0 تولید ناخالص ملی کره را از آن خود کرد. این آمار در سال 2014 به 11 میلیارد دلار رسید. برای به وجود آمدن این انقلاب فرهنگی یک سری المان ها و فاکتورها تاثیر داشت.

چه عواملی باعث شکل گیری خود این موج در کره جنوبی شد و به طورکلی این موج چه المان هایی داشت؟

یک عامل لغو ممنوعیت سفر کره ای ها به خارج از کشور بود. یعنی وقتی کره ای ها توانستند به نقاط مختلف دنیا سفر کنند، درس بخوانند، نگاهشان به هنر تغییر کرد. می توان گفت از اوایل 1990 یک نسل جدید وارد شد که بعدها در اواخر این دهه همین هالی یو را به وجود آوردند. هم چنین، پیش از این کره ای ها قوانین سفت و سختی برای سانسور داشتند که در ادامه همین لغو ممنوعیت سفر به خارج از کره این قوانین هم لغو شد. این ماجرا ریشه های اقتصادی قدرتمندی دارد. همان طور که پیش از این ذکر شد، موج کره ای ماهیتی دوگانه (اقتصادی – فرهنگی) داشت. در کره یک ابرساختار اقتصادی به نام «چای بول» وجود دارد. چای بول ها ابرشرکت هایی با ساختار خوشه ای هستند که خرد و کلان اقتصاد کره را میدان داری می کنند. در دهه 1990 یک بحران اقتصادی شدید در تمام قاره آسیا اتفاق افتاد که کشور کره را نیز درگیر خود کرد. کره بدهی های زیادی داشت و وحشت های بانکی زیادی رخ داد؛ در حدی که کره مجبور شد مبلغ هنگفتی از صندوق بین المللی پول استقراض کند. این بحران تصویر، مخدوشی از کره ایجاد کرد که هم خود کره ای ها و هم سرمایه گذاران خارجی را می ترساند، تا این که رئیس جمهور وقت کره کتابی به نام «کره در مسیر تجارت» نوشت که هدف این کتاب جلب نظر سرمایه گذاران خارجی بود. بخشی از این کتاب، «اصلاح تصویر کشور کره در ذهن مردم جهان» را سوژه قرار می داد تا فضای کره حتی از نظر بصری در ذهن سرمایه گذاران، مطلوب جلوه کند. کره جنوبی بعد از این بحران خرده شرکت هایی را تأسیس کرد که از حمایت های دولتی برخوردار بودند تا مسائل اقتصادی بین آن ها تقسیم شود تا اگر یک شرکت یا چایبول شکست خورد، اقتصاد از بین نرود. یکی از واکنش های این چایبول ها به سیاست جدید دولت، حمایت از فرهنگ بود تا هم برند خود را توسعه دهند و هم گوی رقابت را از حریفان تازه تأسیس بربایند. شرکت های بزرگ و بعد شرکت های اقتصادی کوچک تر برای آنکه سهم  خودشان را در دولت حفظ کنند، از فرهنگ و توسعه آن حمایت های جدی کردند. این کار هم اهداف اقتصادی داشت و هم استراتژی سیاسی این ابرشرکت ها بود، اما اثر جانبی این اتفاق برجسته شدن فرهنگ کره ای بود و این نقطه ای برای تولد هالی یو محسوب می شد.

واکنش های توییتری به اظهارات حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه دولت سیزدهم که گفته بود «به وزیر خارجه کره جنوبی گفتم بچه های ما در خانه سریال کره ای می بینند و از ما می پرسند کره  ای های مهربان در این سریال ها همان کسانی هستند که پول های ما را نمی دهند؟ به وزیر خارجه این کشور گفتم مثلا حتی ممکن است صداوسیمای ایران نیز بگوید که دیگر سریال های کره ای را پخش نمی کنیم به دلیل این که کره به تعهدات خود عمل نمی کند» را به انتخاب خبرنگار انصاف نیوز می خوانید:

سجاد عابدی: ‏امیر عبدالهیان در اقدامی هوشمندانه کره جنوبی را تهدید کرد/ اگر پول های ایران را ندهید جومونگ را پخش نمی کنیم!
یکی به وزیرخارجه بگه یه بار دیگه نماینده اصفهان همین و به کره جنوبی گفت
اگر قرار بود کره پول ها رو بده همون موقع آزاد می کرد

صبا آذرپیک: ‏وقتی جومونگ، قراره ابزاری بشه برای پس گرفتن پول های ایران از کره!
‎#دیپلماسی باعزت ‎#تحریم کاغذ پاره ست❗️

محمدحسن نجمی: ‏بعد از حرکت مقتدرانه پا رو پا، اینبار تهدید به عدم پخش سریال های کره ای از صداوسیما

سیدعباس احمدی: ‏جناب آقای امیرعبدالهیان
لطفا وضعیت را بیشتر از این خراب نکنید، اگر کره ای ها این چند سریال را از ما بگیرند ‎صداوسیما همین چند نفر مخاطب را هم از دست میدهد…

امیر سیدین: ‏خروجی دستگاه دیپلماسی تا اینجا یه جاکردن وزیر تو صف مقامات ارشد بوده، یه پا روی پا انداختن توی دیدار رسمی، یه عربی و انگلیسی حرف زدن غلط غولوط، یه تهدید به پخش نکردن جومونگ و یه پرچم وارونه جلوی چشم آقای دیپلمات.
به نظرم بقیه این چهار سال رو دیگه استراحت کنن بزرگواران.

خیزران: ‏وزیر امور خارجه یک شوخی سیاسی کرده. مشخصه منظورش چی بوده. اجازه نفس کشیدن به وزیر امور خارجه ایران بدهیم.

همایون بهزادیان: ‏با تحریم لوازم خانگی کره ای و سریال های کره ای، تعداد تحریم های ایران علیه کره به 2 رسید.
اگر همچنان کره عضو نرمالی از جامعه ی جهانی نشده و پول های ما را برنگرداند، گروه بی تی اس را هم تحریم خواهیم کرد

صدرا: ‏چرا وزیر خارجه ما باید یه چیزی بگه که توی کل رسانه ها مسخره عام و خاص بشه ؟ سریال های کره ای پخش نمیکنیم  دیگه یعنی چی 🤦‍♂️ آقای امیرعبداللهیان بیاین توضیح بدید که آیا شوخی کردید یا جدی گفتید چون بخاطر حرف شما هزینه های زیادی داریم میدیم.

مشتاق ظهور: ‏آقای امیر عبدالهیان به کره ای ها گفتند  اگر  پول ما  رو ندهید سریال کره ای پخش نمی کنیم!
پ ن: من فقط می خوام بدونم واقعا  ایشون  قبلش فکر کردند که چه طور و با چه روشی  پول های بلوکه شده در کره  رو بدست بیاوریم و به این راه حل رسیدند؟!

سعید آگنجی: ‏‎#امیرعبداللهیان وزیر خارجه برای دریافت پول های ایران از ‎#کره جنوبی آنها را تهدید کرده که ‎#سریال کره ای دیگر پخش نخواهند کرد.
وزیر محترم یک زمان خسته نشوید بابت این تهدید جدی و تاثیرگذار!!! با این تهدید حتما کره جنوبی طلب ایران را پرداخت خواهد کرد!!!

علیرضا شریفی: ‏وزیر محترم امور خارجه کشورمان جناب آقای ‎#امیرعبداللهیان در اقدام هوشمندانه ای دیگر، وزیر خارجه کره را تهدید کرد که اگر پولمان را ندهید احتمالآ ما هم سریال هایتان را پخش نخواهیم کرد 😩😩🙃🙃

احمدرضا سازگارنژاد: ‏میگن نخست وزیر کره جنوبی از شدت این تهدید تصمیم به استعفا گرفته و گفته تا پول ایران رو پس ندید من سر کار حاضر نمیشم.

فرزاد سیفی: ‏بدون قصد و غرض و جانبداری میگم اگر ‎#ظریف بجای ‎#امیرعبداللهیان در تهدید کره ای ها گفته بود «دیگر سریال کره ای پخش نمی کنیم» الان ارزشی ها خودشون رو پاره کرده بودن!
نمردیمو دولت مقتدر انقلابی رو هم دیدیم…

قربانعلی صلواتیان: ‏عزت ،حکمت ، عقلانیت ، شجاعت ، تدبیر ، مصلحت و… در این فرمایش وزیر امور خارجه موج می زند
آقایان وزرای خارجه کشورهای جهان به نوبت و صف به صف بیایند از محضر ایشان تلمذ کنند.

رضا ولی زاده: ‏دوستان انقلابی که “نشستن علی باقری جایی که پرچم ایران اسلامی رو برعکس گذاشته بودن و جمله امیرعبداللهیان راجب پخش نکردن فیلم های کره ای درصورت عدم پرداخت بدهی به ایران” رو دیدید و اعتراض و انتقادی نکردید…
اگر نصف این کار ها از تیم اصلاحات سر میزد هم همین کار رو می کردید؟

فاطمه جهانی: ‏امیرعبداللهیان در یک حرکت انقلابی و جهادی به کره ی جنوبی گفت:
اگر پول های بلوکه شده را پس ندید جلوی پخش فیلم های کره ای را میگیریم:)

وی افزود اگ ندید خیلی بدید:(

سبو: ‏جدی جدی گفته پولمونو ندید سریال هاتونو پخش نمی کنیم ؟!!!

یه وقت کره ای ها با این تهدید سکته مکته نکنن؟ جنگ نشه یه وقت ؛ ای وای سریال های کره ای این وسط چه گناهی کردن ؛ آقای کره پولمونو بده خب 😐
هشتگ امیرعبداللهیان مقتدر 🤦

سیموحه: ‏حرف امیرعبداللهیان شاید این باشد”ما وجهه خوب کره که با محصولات رسانه ای نزد ملت ایران ایجاد شده و حس دوستی مردممان به شما را خراب می کنیم.” که البته در جواب همین هم باید گفت قافیه را خیلی وقت است باخته ایم. کیفیت محصولات برقی و رسانه ای کره تا ده ها سال در خاطر مردم ماندگار است.

سجاد سیف اللهی: ‏تازه میخواستم سریال squid game رو ببینم ولی چون  امیرعبداللهیان گفته ناچارم تحریمش کنم کمر کره جنوبی بشکنه 🤣😂🤣

امین: ‏امیرعبداللهیان میدونه بعد از قطع پخش سریال های کره ای، کره ای ها میرن تو اتاق و به کارهای بدشون فکر میکنند و افسوس میخورن که دل ایران رو شکستن…

نظاره گر: ‏امیرعبداللهیان دقیقاً نماد و نتیجه کفران نعمت است.
در جایی که قدر نعمت ظریف را ندانی ؛ نعمت از کفت بیرون رود و اینگونه رسوا به جهان شوی!!!
لامصب کره جنوبی را جوری تهدید کرده که مذاکرات وین از الان نتیجه اش مشخصه.
بعد ظریف وزیر خارجه شدن هم شمع پیش آفتاب است.

علی ملاحسنی: ‏جناب ‎#امیرعبداللهیان آیا سریال ‎#بازی مرکب هم تو پلتفرم ‎#نتفلیکس شامل سریال های کره ای میشه که نباید ببینیم یا نه؟

دکتر گل آقا: ‏توقع این بود امیرعبداللهیان یه کشیده بخوابه تو گوش اون  مسئول  کره ای
نه اینکه بگه بچه های ما فیلم کره ای میبینن میگن این مهربونا پول ما را نمیدن😑

محمد: ‏احتمالا وزیر خارجه کره همونجا جلو امیرعبداللهیان زانو زده گفته لطفا من رو بکشید سرورم

کام: ‏عجیب است که طرف سالها در وزارت خارجه به اسم دیپلمات حقوق و حق ماموریت گرفته و در بالاترین مقام وزارتخارجه قرار داده شده است ولی هنوز متوحه نشده که مذاکره دیپلماتیک جای «پراندن» فی البداهه ی ایده های ناگهانی نیست و در آن تنها باید چیزهایی را مطرح کرد که قبلا به دقت بررسی شده اند.

مهدی محبی: ‏به این بنده خدا اطلاع بدید که اولا بچه های ایرانی بیشتر سریال های ترکی می بینند 😂
بعدش هم اگه قرار باشه ‎#صداوسيمای_میلی سریال های کره ای پخش نکنه که دیگه کلا باید مختار پخش کنه
خیلی برنامه داره که کره ای ها را هم پخش نکنه 🤣🤣🤣

مرضیه سلیمانی: ‏خدایا ما تاوان چیو میدیم🥺🥺🥺
حالا ما نخوایم سریال کره ای ببینیم یعنی صنعت فیلم سازی کره تعطیل میشه🤣🤣🤣

مهدی تبریزی: ‏بنده از همین تریبون اعلام میکنم در صورتی که سریال های کره ای پخش نشود به صفوف اغتشاشگران می پیوندم
7 میلیارد دلار در صورت پیوستن مجدد به برجام در کمتر از دوماه با فروش نفت به دست می آید و حتی 7 میلیارد دلار هم بصورت اتومات به حساب واریز میشود اما سریال کره ای را باید هر شب دید

حسین: ‏فیلم های سینمایی کره ای ، جزو خشن ترین فیلم های دنیا هستند ، یکی یه نسخه از old boy و بقیه ی فیلم های پارک چان ووک رو بده استاد ببینه، مهربانی یادش بره 😂

علی حکمت: ‏آقا یکی جلوی ‎#امیرعبدللهیان رو بگیره!
قرار بود فقط اقتدار رو به دیپلماسی بازگردانند!! اینجوری خون ریزی روا نیست!
کُره ای ها رو که کشتی مَرد 🙂

هانیه موحد: ‏‎هنوز تو کره عزای عمومی اعلام نشده؟

آزاد: ‏پس از تهدیدات اخیر ایران صنعت فیلم و سریال سازی کره در مرز ورشکستگی قرار گرفت. دولت کره جنوبی با تشکیل جلسه فوق العاده تصمیم به آزادسازی پول های بلوکه شده ایران گرفته😁

انتهای پیام