مقایسه DisplayPort و HDMI و DVI‌ و VGA از نظر پهنای باند و رزولوشن پشتیبانی‌شده و ظاهر

پورت USB C با توجه به ابعاد کوچک‌تر نسبت به USB A‌ که نوع معمولی پورت USB‌ است، متقارن بودن که استفاده را ساده‌تر می‌کند، ظرفیت بالاتر برای انتقال توان الکتریکی جهت شارژ سریع باتری و استفاده از کنترلر تاندربولت 3 اینتل برای اتصال نمایشگرها و مانیتورها ، بسیار محبوب است و در آینده جای دیگر انواع را می‌گیرد.

در مجموع وجود USB Type C در مادربوردها، لپ‌تاپ‌ها و گوشی‌ها و تبلت‌ها، یک امتیاز محسوب می‌شود اما معایبی هم در مورد USB C مطرح است که نباید نادیده گرفته شود. در این مقاله می‌خواهیم سه اشکال پورت و کابل یو‌اس‌بی نوع C را بررسی کنیم. با ما باشید.

پورت USB C‌ روی برخی لپ‌تاپ‌های جدید، محصولات اندرویدی و روی مک‌بوک‌های اپل برای کاربری‌هایی مثل انتقال داده و اتصال شارژر وجود دارد و در حقیقت همه‌ی پورت‌های USB C از نظر کنترلر و قابلیت‌ها، یکسان نیستند. برخی سرعت بالاتری دارند، مثل فلش‌درایوهای USB C، برخی توان الکتریکی بیشتری را منتقل کرده و باتری را با سرعت بالاتری شارژ می‌کنند و برخی قابلیت اتصال نمایشگر به وسایل الکترونیکی را فراهم می‌کنند.

بنابراین قبل از انتخاب محصولی که USB C‌ در اطراف بدنه‌ی آن دیده می‌شود، باید به نکاتی که در ادامه مطرح می‌کنیم و در حقیقت ویژگی‌های منفی USB C‌ است، توجه کرد.

کابل USB C غیراستاندارد می‌تواند پورت USB C و مادربورد لپ‌تاپ و … را بسوزاند!

در گذشته و در استانداردهای قبلی USB، کابل نامرغوب از نظر سرعت شارژ ضعیف‌تر عمل می‌کرد و گاهی با ایجاد نویز اضافی، تبادل داده را متوقف می‌کرد و به اصطلاح ارتباط قطع و وصل می‌شد. این مشکلات مهم است اما معمولاً در پورت USB خرابی ایجاد نمی‌کند.

در حقیقت مشکل به کابل‌هایی مربوط می‌شود که در یک سو کانکتور USB Type A یا همان USB معمولی و مستطیلی‌شکل دارند و در سوی دیگر کانکتور USB Type C برای اتصال به وسایل مثل گوشی و تبلت‌های جدید وجود دارد. کابل USB C قابلیت جریان‌کشی بالاتری دارد و برای شارژ سریع نیز استفاده می‌شود و این در حالی است که ممکن است پورت USB A کامپیوتر یا شارژری که در اختیار دارید، برای جریان الکتریکی بالا طراحی نشده باشد و این به معنی احتمال سوختن پورت USB A‌ است!

برای پیشگیری از این مشکلات، توجه کنید که نباید لزوماً کابلی ضخیم با رشته‌هایی از مس خالص خریداری کنید که طبعاً مقاومت الکتریکی کمی دارد و جریان بالایی را انتقال می‌دهد و البته بسیار گران است! مسأله این است که کابل می‌بایست مقاومت الکتریکی مشخصی داشته باشد، نه بسیار کم و نه بسیار زیاد! مقاومت زیاد موجب قطعی ارتباط و کاهش سرعت شارژ می‌شود و مقاومت الکتریکی کم نیز می‌تواند با عبور بهتر جریان الکتریکی، پورت USB‌ مادربورد یا شارژر و یا لپ‌تاپ شما را بسوزاند.

بنابراین در خرید کابل‌های USB C باید سراغ برندهای معتبر و محصولات استاندارد بروید و این کار ساده‌ای نیست.

انواع کابل USB C‌ با قابلیت شارژ سریع، سرعت USB 3.1 Gen 2 و اتصال نمایشگر به کمک تاندربولت 3

پورت USB C‌ یک انتخاب کلی برای گنجاندن چند قابلیت مختلف در یک کالبد یکسان است. سرعت تبادل داده، سرعت شارژ یا همان ظرفیت انتقال توان الکتریکی و قابلیت انتقال تصویر به نمایشگر، در گونه‌های مختلف کاملاً متفاوت است.

تفاوت سرعت USB Cهای مختلف

دقت کنید که USB نوع C یکی از انواع پورت USB با ظاهری کوچک و متقارن است و از نظر سرعت متنوع است.

به عبارت دیگر برخی USB Cها یا در واقع اغلب پورت‌ها و کابل‌های USB C‌ برای تبادل داده با سرعتی معادل استاندارد USB 2.0‌ طراحی شده‌اند که معادل ۴۸۰ مگابیت بر ثانیه است و برخی دیگر سرعتی معادل USB 3.0 و USB 3.1 Gen 1 دارند که حدود ۵۰۰۰ مگابیت بر ثانیه است.

USB C‌ با کنترلر USB 3.1 Gen 2 سرعتی دو برابر USB 3.1 Gen 1 دارد که معادل ۱۰ گیگابیت بر ثانیه است. و کار به اینجا ختم نمی‌شود! اینتل و اپل با همکاری هم، Thunderbolt 3 را معرفی کرده‌اند که پهنای باند آن ۴۰ گیگابیت بر ثانیه است. 8 برابر سریع‌تر از USB 3.0 و 4 برابر سریع‌تر از USB 3.1 Gen 2.

قابلیت اتصال 2 نمایشگر 4K از طریق USB C

یکی از اهداف همکاری Apple و Intel برای استاندارد کردن تاندربولت 3 این بوده که کاربر بتواند دو نمایشگر رزولوشن بالا و در واقع 4K را به یک پورت USB C‌ متصل کند. بنابراین در لپ‌تاپ‌هایی مثل مک‌بوک‌های اپل که کنترلر به کار رفته در پورت USbB Type C همان Thunderbolt 3 اینتل باشد، می‌توانید نمایشگرهای رزولوشن‌بالا را نیز از طریق همین پورت متصل کنید.

برای این اتصال به کابلی که با تاندربولت 3 سازگاری داشته باشد، نیاز دارید و چنین کابلی از نظر سرعت تبادل داده بسیار سریع و مرغوب است.

پیچیدگی قضایا به همین مورد ختم نمی‌شود! USB C حالت‌های عملکردی جایگزین یا Alternative Mode دارد که به عنوان مثال اتصال نمایشگرهایی که ورودی HDMI و MHL دارند را هم امکان‌پذیر می‌کند. گزینه‌ی دیگر نیز DisplayPort است که به همراه تاندربولت 3 عرضه می‌شود. در کنار پورت USB C‌ در برخی لپ‌تاپ‌ها، حرف D شکلی دیده می شود که نشان از سازگاری با دیسپلی‌پورت دارد و در برخی نیز این آیکون دیده نمی‌شود.

بنابراین می‌توان گفت که USB C یک پورت همه‌فن‌حریف است که بسته به نظر سازنده، کاربردها و قابلیت‌های متنوعی دارد و همین موضوع است که خرید کابل مناسب را مشکل می‌کند.

ناسازگاری USB C‌ با وسایل قدیمی‌تر

در گذر سالیان دراز ممکن است تعداد زیادی کابل USB داشته باشید که در یک سو USB A و در سوی دیگر USB B‌ برای اتصال به وسایلی مثل پرینتر و اسکنر دارند و برخی دیگر نیز mini-USB و micro-USB دارند که کوچک‌تر است و برای اتصال به وسایل مثل گوشی و تبلت و هارد اکسترنال استفاده می‌شود.

این کابل‌ها را می‌توانید به محصولات جدید هم متصل کنید و تا روزی که خراب شوند، استفاده کنید اما اگر گوشی جدید شما کابل USB C داشته باشد، نمی‌توانید از کابل‌های قبلی خود استفاده کنید و اگر کابل اصلی خراب شود، باید کابل USB C دیگری خریداری کنید و این یعنی هزینه‌ی اضافی و کاربری محدودتر.

منظور از کاربری محدودتر این است که نمی‌توانید کابلی که با آن گوشی را به کامپیوتر متصل کرده‌اید، برای کارهای دیگر و حتی اتصال دیگر گوشی‌ها و تبلت‌ها به کامپیوتر استفاده کنید. به هر حال USB C نوع جدیدی از USB است که در حال حاضر محصولات زیادی از آن استفاده نمی‌کنند.

یک  راه حل برای این مشکل، استفاده از تبدیل یا آداپتورهایی است که USB C را به دیگر انواع USB تبدیل می‌کنند. به عنوان مثال در تصویر زیر تبدیل USB A‌ به USB C‌ را مشاهده می‌کنید:

در خرید این تبدیل‌ها دقت کنید که قابلیت‌های USB C‌ متعدد است و باید دقت کنید که تبدیلی که می‌خرید، از قابلیت‌های موردنظر پشتیبانی کند.

راهکار بهتر استفاده از داک‌های USB C‌ است. این داک‌ها با پورت USB C‌ به محصولی که چنین پورتی دارد متصل می‌شوند و رویشان چند پورت مختلف مثل USB A وجود دارد که اتصال وسایل قدیمی مثل موس و کیبورد و هارد اکسترنال و فلش‌درایو و حتی نمایشگرها را امکان‌پذیر می‌کند. ممکن است روی داک، پورت دیسپلی‌پورت یا HDMI نیز وجود داشته باشد و بتوان نمایشگر را به آن متصل کرد.

howtogeekسیاره‌ی آی‌تی

جدا کردن مانیتور از سیستم ویندوزی بسیار ساده است. کافی است کابل VGA یا DVI و یا HDMI را جدا کنیم اما بدون جدا کردن کابل هم می‌توان ارسال سیگنال به مانیتور را متوقف کرد و به این ترتیب مانیتور را خاموش کرد. در لپ‌تاپ‌هایی که یک مانیتور بزرگ به عنوان مانیتور اکسترنال به آنها متصل شده، می‌توان بدون جدا کردن و وصل کردن کابل‌ ویدیویی، نمایش تصویر در مانیتور بزرگ را متوقف کرد و یا از سر گرفت.

قطع و وصل کردن کابلی مثل HDMI در درازمدت ممکن است به خرابی کابل و حتی پورت ویدیویی منجر شود. در این مقاله روش قطع و وصل کردن ارتباط مانیتور متصل به کیس یا لپ‌تاپ را در ویندوز ۱۰ مرور می‌کنیم و بدون دست زدن به کابل‌ها، این کار را انجام می‌دهیم. با ما باشید تا بهینه‌تر از کابل‌ها و مانیتور اکسترنال استفاده کنیم.

قطعاً مطمئن‌ترین و ساده‌ترین راه برای قطع کردن و وصل کردن ارتباط مانیتور و کیس، جدا کردن یا وصل کردن کابلی مثل کابل HDMI است اما این روش در درازمدت موجب خراب شدن کابل یا پورت HDMI می‌شود. به همین ترتیب پورت‌های VGA و DVI و دیسپلی‌پورت نیز با استفاده‌ی زیاد، خراب می‌شوند.

برای متصل کردن مانیتور به کارت گرافیک، مادربورد و یا لپ‌تاپ، چند پورت ویدیویی معروف و پرکاربرد وجود دارد که قبلاً به مقایسه کردن پهنای باند هر پورت و مقوله‌ی رزولوشن‌ها و فریم‌ریت‌های پشتیبانی‌شده، پرداختیم:

در مقاله‌ی آموزشی دیگری نیز به موضوع اتصال مانیتور به لپ‌تاپ و روش‌های حل مشکل نداشتن تصویر پرداختیم که مطالعه کردن آن برای کاربرانی که از چند مانیتور بزرگ استفاده می‌کنند، بسیار مفید و حتی ضروری است:

و اکنون به روش قطع و وصل کردن ارتباط مانیتور اکسترنال با کیس معمولی یا لپ‌تاپ در ویندوز ۱۰ می‌پردازیم.

چگونه تصویر مانیتور اصلی و دیگر مانیتورها را یکسان یا متفاوت کنیم؟

اگر می‌خواهید مانیتور اکسترنال را به این دلیل جدا کنید که نیازی به دو مانیتور با دو تصویر مختلف (حالت Extended که می‌توان یک نرم‌افزار را در یک مانیتور و دیگری را در مانیتور بعدی اجرا و استفاده کرد) ندارید و می‌خواهید دستاپ ویندوز شما صرفاً یکی باشد، کافی است از حالت آینه‌ یا Duplicate استفاده کنید. در این حالت تصویر مانیتور دوم و سوم و … همگی مثل مانیتور اول است. چیزی به اسم مانیتور Primary یا اصلی و مانیتور Secondary یا فرعی وجود ندارد و همه‌ی مانیتورها عملاً یکی هستند.

پس از فشار دادن کلید ترکیبی موردبحث، در سمت راست صفحه پنل کشویی ظاهر می‌شود که در آن گزینه‌های Extended و Duplicate را مشاهده می‌کنید. روی حالت Duplicate کلیک کنید و یا با نگه داشتن کلید Windows و فشار دادن کلید P، بین حالت‌های مختلف سوییچ کنید.

چگونه مانیتور اصلی یا ثانویه را خاموش کنیم و از یک مانیتور استفاده کنیم؟

در صورتی که به یکی از مانیتورها نیاز ندارید و می‌خواهید کاملاً خاموش شود، دو گزینه در اختیار شماست:

• PC screen Only که مانیتور اصلی یا مانیتور لپ‌تاپ را فعال و مانیتور دوم را خاموش می‌کند.
• Second screen only که مانیتور دوم را خاموش کرده و مانیتور اصلی فعال و روشن باقی می‌ماند.

بنابراین با کلید میانبر Windows + P یکی از این دو حالت را به تناسب نیاز خود، فعال کنید.

روش دوم برای خاموش کردن مانیتور لپ‌تاپ یا مانیتور اکسترنال، استفاده کردن از نرم‌افزاری ساده و رایگان به اسم Multi Monitor Tool، محصولی از Nirsoft است. این نرم‌افزار برای کامپیوترهایی که بیش از یک مانیتور دارند، مفید است، مثل لپ‌تاپی که یک مانیتور اضافی به آن متصل شده است.

این ابزار جالب را از لینک فوق دانلود کرده و اجرا کنید. لیست مانیتورها نمایش داده می‌شود. مانیتور اکسترنال را انتخاب کنید، روی آن راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی Disable selected monitors یا Turn Off Monitors را انتخاب کنید. برای روشن کردن مجدد مانیتور موردبحث، ابتدا آن را انتخاب کنید و سپس روی ان راست‌کلیک کرده و گزینه‌ی Enable یا Turn On‌ را انتخاب کنید.

استفاده کردن از این نرم‌افزار مفید، یک مشکل کوچک دارد: ویندوز پس از خاموش کردن یکی از مانیتورها، فراموش می‌کند که مانیتور اصلی و مانیتور فرعی، کدام موارد بوده است. برای حل مشکل می‌توان از اپلیکیشن Settings ویندوز استفاده کرد. کلید ترکیبی Windows + I‌ را فشار دهید و روی گزینه‌ی System در اپ ستینگس کلیک کنید و سپس از ستون سمت چپ، روی Display کلیک کنید. اکنون می‌توانید مانیتور اصلی و فرعی را مشخص کنید.

راهکار دیگر برای حل مشکل، ذخیره کردن پیکربندی مانیتورهای متصل به سیستم است که از منوی File و گزینه‌ی Save Monitors Configuration صورت می‌گیرد. پس از روشن کردن مجدد مانیتوری که خاموش شده، می‌بایست از منوی فایل و گزینه‌ی Load Monitors Configuration برای بارگذاری پیکربندی مانیتورها استفاده کرد تا وضعیت مانیتور اصلی و فرعی، مثل قبل شود.

addictivetipsسیاره‌ی آی‌تی

دو پورت HDMI و DisplayPort در اغلب کارت گرافیک‌ها و مانیتورهای رزولوشن‌بالا برای انتقال سیگنال ویدیو و صدا و حتی دیتا به کار رفته است اما سوال گیمرها این است که برای بازی‌ها استفاده از HDMI بهتر است یا DisplayPort؟

طبعاً اگر بخواهیم چند مانیتور 4K یا 5K و 8K را به یک کارت گرافیک قدرتمند متصل کنیم، دیسپلی‌پورت معمولاً از نظر پهنای باند سریع‌تر بوده و گزینه‌ی بهتری است اما در مورد یک مانیتور 4K چطور؟ آیا اگر از HDMI که پورت قدیمی‌تری است، استفاده کنیم، کیفیت بازی کمتر می‌شود و سرعت اجرای بازی کاهش پیدا می‌کند؟

در این مقاله به این سوال بازی‌خورها پاسخ می‌دهیم که برای بازی HDMI بهتر است یا دیسپلی‌پورت. با ما باشید.

همه‌ی مانیتورها و همه‌ی کارت گرافیک‌ها دارای همه نوع پورت، از VGA‌ قدیمی و DVI گرفته تا HDMI  و DisplayPort نیستند و البته برخی نیز از نسخه‌های قدیمی‌تر این پورت‌ها بهره می‌برند که طبعاً پهنای باند پایین‌تری دارد و گاهی قابلیت‌های آن نیز کمتر است. اما اگر در سیستمی هر دو نوع پورت دیسپلی‌پورت و HDMI موجود باشد، تصمیم‌گیری مشکل می‌شود چرا که برای استفاده کردن از پورت‌های سریع، کابل مرغوبی که مقاومت الکتریکی کمتری دارد، توصیه شده است. بنابراین هزینه‌ی کابل قابل‌توجه است و باید به درستی تصمیم گرفت.

کدام پورت‌ها در کارت گرافیک‌ها، مانیتورها و تلویزیون‌های امروزی استفاده می‌شود؟

برخی کارت گرافیک‌های رده اول و پیشرفته‌ی امروزی، همچنان پورت DVI را به عنوان یک پورت مفید و کاربردی در اختیار کاربر می‌گذارند. VGA که پورت بزرگ و آبی‌رنگ قدیمی است، تقریباً در کارت گرافیک‌ها یافت نمی‌شود و در صورت نیاز به این پورت، می‌بایست یک تبدیل نسبتاً ارزان خریداری کرد.

دو انتخاب اصلی سازندگان کارت گرافیک، مانیتور و مادربورد و … ، پورت‌های HDMI و DisplayPort است که ممکن است در سایز استاندارد و معمولی وجود داشته باشد و ممکن است در برخی کارت گرافیک‌های کوچک‌تر یا به دلایل خاص دیگر، به صورت مینی-دیسپلی‌پورت استفاده شود.

قبلاً با این دو پورت و انواع اندازه‌هایشان آشنا شدیم:

تا دو سه سال پیش پورت HDMI در اغلب مانیتورها استفاده می‌شد اما این روزها مانیتورهای رزولوشن‌بالا که دارای دیسپلی‌پورت هستند هم متداول شده ولیکن در تلویزیون‌ها همچنان گذشته پورت HDMI غالب است. البته به جای HDMI 1.2 از HDMI 1.4 یا HDMI 2.0 و نسخه‌های جدیدتر استفاده می‌شود که پهنای باند بالاتری دارد و در نتیجه برای رزولوشن 4K نیز کافی و عالی است.

مقایسه‌ی قابلیت‌ها و امکانات دیسپلی‌پورت و HDMI

تنها فاکتور تأیین‌کننده در انتخاب پورت و کابل، پهنای باند نیست! در واقع برای رزولوشن 4K می‌توان از چند پورت مختلف استفاده کرد اما اگر از منظر قابلیت‌ها به انتخاب پورت نگاه کنیم، تفاوت‌های جالب توجهی وجود دارد. 

توجه کنید که HDMI 2.0‌ به لحاظ پهنای باند برای 4K کافی است اما نرخ نوسازی حداکثر ۳۰ هرتز خواهد بود و نه ۶۰ هرتز . به عبارت دیگر در یک ثانیه ۳۰ تصویر در اختیار مانیتور قرار می‌گیرد و نه ۶۰ تصویر که مقدار معمول و متداول است. HDMI 2.1 از نظر پهنای باند سرعتی معادل ۴۸ گیگابیت‌ بر ثانیه دارد که فراتر از نیاز اغلب گیمرهاست و با دیسپلی‌پورت قابل‌قیاس است. در حقیقت این نسخه‌ی جدید از مانیتورهای 8K با رفرش‌ریت ۱۲۰ هرتز نیز پشتیبانی می‌کند. پشتیبانی از HDR و eARC یا Enhanced Audio Return Channel نیز در آن اضافه شده که برگشت صدا از تلویزیون به ارسال‌کننده‌ی سیگنال را ممکن می‌کند و برای برخی سیستم‌های صوتی کاربرد دارد.

به عنوان مثال برای استفاده کردن از تکنولوژی G-Sync انویدیا که سرعت تغییر تصویر مانیتور و تلویزیون را با سرعت رندر کردن فریم‌ها توسط کارت گرافیک یکی می‌کند و در نتیجه وقفه و بریدگی فریم بسیار کم می‌شود، باید از DisplayPort استفاده کرد. اما در مقابل برای استفاده کردن از تکنولوژی مشابهی که ای‌ام‌دی معرفی کرده و نام آن FreeSync است، می‌توان از HDMI هم استفاده کرد ولیکن تنها در مانیتورهای جدید که از این تکنولوژی برخوردار باشند.

قبلاً در بررسی ویژگی‌های یک مانیتور گیمینگ برتر به این موارد جالب اشاره کردیم:

بنابراین اگر کارت گرافیک انویدیا و مانیتور گیمینگ با پشتیبانی از جی-سینک داشته باشید و HDMI را انتخاب کنید، از رفرش‌ریت متغیر یا به بیان دیگر یکسان شدن سرعت کارت گرافیک و نمایشگر خبری نخواهد بود!

اما به قابلیت‌های دیسپلی‌پورت بپردازیم که آخرین نسخه‌ی استاندارد آن، 1.4 است. در دیسپلی‌پورت 1.4، پهنای باند ۳۲ گیگابیت بر ثانیه است! حتی کمتر از HDMI 2.1 اما با وجود فشرده‌سازی 3 به 1 آن که تقریباً بدون افت کیفیت است، می‌توان آن را برتر دانست.

دیسپلی‌پورت قابلیت عملکرد از طریق پورت USB C‌ را نیز دارد! در واقع اگر سازنده‌ی مادربورد یا کارت گرافیک و یا مانیتور بخواهد، می‌تواند این پورت را به شکل یو‌اس‌بی نوع C طراحی کند! در این صورت اتصال وسایل جانبی مثل هارد اکسترنال و فلش‌درایو‌های USB که پورت نوع C دارند و به صورت هم‌زمان مانیتورهای رزولوشن‌بالا به یک پورت USB C دارای دیسپلی‌پورت ممکن می‌شود.

مزیت جالب‌توجه دیگر این است که یک دیسپلی‌پورت می‌تواند چند مانیتور را به صورت هم‌زمان تغذیه کند و البته در حالتی که تصویر مانیتورها یکسان نباشد، در حالی‌ که در مورد دیگر پورت‌های ویدیویی، این مزیت جالب مصداق ندارد.

برای بازی‌ها HDMI به صرفه‌تر است یا دیسپلی‌پورت؟

انتخاب بین این دو پورت که هر دو از نظر کیفیت تصویر و در حقیقت پهنای باند از 4K و حتی 8K پشتیبانی می‌کنند، بسته به کاربری صورت می‌گیرد. در بازی‌ها قابلیت اصلی و اساسی، پشتیبانی از نرخ نوسازی متغیر است که به کمک G-Sync انویدیا یا FreeSync ای‌ام‌دی فراهم می‌شود. برای محصولات انویدیا می‌بایست دیسپلی‌پورت را انتخاب کرد و برای محصولات ای‌ام‌دی بهتر است HDMI انتخاب شود. البته اگر کارت گرافیک شما نسبتاً جدید نیست یا مانیتوری با رفرش‌ریت متغیر ندارید،‌ این مورد نیز از فاکتورهای مهم انتخاب پورت خط می‌خورد!

صرف‌نظر از پهنای باند و قابلیت‌هایی که بررسی کردیم، معمولاً هزینه‌ی کابل HDMI کمتر است و با خرید یک کابل می‌توان آن را به وسایل بیشتری متصل کرد چرا که در اغلب محصولات صوتی و تصویری امروزی از HDMI استفاده شده است. بنابراین توصیه‌ای که به گیمرها می‌کنیم این است که در صورت نیاز به G-Sync در بازی‌ها، سراغ HDMI نروید اما در غیر این صورت، HDMI گزینه‌ی بهتری است.

برخی بازی‌خورها می‌خواهد از چند مانیتور برای لذت بردن هر چه بیشتر از بازی‌ها، استفاده کنند. در این صورت ممکن است با کمبود پورت خروجی ویدیویی مواجه شوند. بنابراین DisplayPort گزینه‌ی بهتری است چرا که با یک پورت می‌توان دو یا چند مانیتور را تغذیه کرد! این نکته به ویژه در مورد لپ‌تاپ‌های گیمینگ که کمبود پورت خروجی جدی است، مصداق دارد و باید هاب DisplayPort نیز خریداری کرد که یک خروجی را به چند خروجی تبدیل کرد.

سیاره‌ی ‌آی‌تی